شبکه الجزیره در آستانه روز قدس در گزارشی در این خصوص نوشت: ۱۵ می ۱۹۴۸ تاریخی است که برای نسل های فلسطینی هایی که این روز را روز نکبت یا فاجعه می شناسند، به بدنامی یاد شده است.

فلسطینی ها روز جمعه گذشته هفتاد و دومین سالگرد روز نکبت را پشت سر گذاشتند و روز جمعه آینده، روز جهانی قدس را گرامی می دارند، روزی که چهل سال است همه ساله در آخرین جمعه ماه مبارک رمضان، مردم سراسر جهان با برگزاری تجمع ها و راهپیمایی های گسترده، ضمن محکوم کردن جنایات و اشغالگری های رژیم صهیونیستی، حمایت خود را مردم مظلوم فلسطین اعلام می کنند. هرچند امسال به دلیل شرایط خاص ناشی از شیوع جهانی بیماری کرونا، راهپیمایی های جهانی روز قدس برگزار نمی شود، اما حرکت های نمادین مردم در کشورهای مختلف جهان، برای بزرگداشت این روز انجام خواهد شد.

برای فلسطینی ها، روز نکبت صرفا معرف یک رویداد تاریخی نیست، بلکه فرآیندی ادامه دار است که در دهه ۱۸۸۰ میلادی زمانی که  صهیونیست های اروپایی شروع به نقل مکان به فلسطین کردند، آغاز شد.

اگرچه طرح صهیونیستی برای تحقق رویای تشکیل سرزمین در فلسطین در سال ۱۹۴۸ و پس از شکست پنج ارتش عربی عملی شد، بی خانمانی فلسطینی ها هرگز پایان نیافت.

بین سال های ۱۹۴۷ و ۱۹۴۹، حدود ۷۵۰ هزار فلسطینی از جمعیت یک میلیون و ۹۰۰ هزار نفری از شهرها و روستاهای خود اخراج شدند تا جا برای مهاجران یهودی جدید باز شود.

اکثر این فلسطینی ها به کشورهای همسایه گریختند جایی که به عنوان آواره اسکان یافتند.

تنها ۱۵۰ هزار فلسطینی در سرزمین های اشغالی ماندند، که روی ۷۸ درصد از سرزمین بزرگ فلسطین تاسیس شد.

۲۲ درصد باقی مانده بخش شرقی فلسطین بعدها از سوی اردن ضمیمه شد و کرانه باختری نام گرفت و ساکنان آن شهروندان اردنی شدند.

رژیم صهیونیستی ژوئن ۱۹۶۷ کرانه باختری و نوار غزه را اشغال کرد، باریکه ای که تحت کنترل نظامیان مصری بود.

ارقام منتشر شده از سوی اداره مرکزی آمار فلسطین حاکی است که حدود ۵ میلیون شهروند فلسطینی در کرانه باختری تحت اشغال و نوار غزه محاصره شده زندگی می کنند و یک میلیون و ۵۰۰ هزار نفر نیز در سرزمین های اشغالی به سر می برند. ۶ میلیون فلسطینی نیز ساکن کشورهای همسایه و سراسر جهان هستند.

با این همه، بسیاری از فلسطینی ها اینگونه استدلال می کنند که پیروزی صهیونیست ها، کامل و تمام عیار نیست.

به گفته «جوزف مسعد» (Joseph Massad) محقق فلسطینی، فلسطینی ها می توانند سرزمین شان را با مقاومت دربرابر اقدامات صهیونیست برای حذف شان از تاریخ و پذیرش شکست شان، پس بگیرند.

وی که استاد تاریخ و سیاست مدرن عرب در دانشگاه کلمبیا نیویورک است، در نوشتاری یادآور شد که فلسطینی ها در خنثی کردن طرح صهیونیست برای اخراج کامل آنها با رد روایت صهیونیست مبنی بر اینکه نکبت از گذشته آمده است، موفق بوده اند.

وی افزود: فلسطینی ها در مقابله با نکبت به قلب پروژه صهیونیست زده اند که اصرار دارد که نکبت را رویدادی مربوط به گذشته قلمداد کند. در زمینه مقاومت در برابر (رژیم) اسرائیل، فلسطینی ها جهان را وادار به مشاهده نکبت به عنوان اقدامی کنونی کرده اند، اقدامی که برخلاف خرد صهیونیست، در واقع قابل برگشت است.

مسعد گفت: این دقیقا چیزی است که (رژیم) اسرائیل و جنبش صهیونیست را می آزارد. ناتوانی (رژیم) اسرائیل از تکمیل ماموریت خود در زمینه استعمار کامل فلسطین، اخراج همه فلسطینی ها و تجمیع همه یهودیان سراسر جهان در مستعمره خود، باعث تشویش (رژیم) اسرائیل می شود و نقشه اش را همواره در حال حاضر نگاه می دارد.

استدلال اصلی وی این است که قاطعیت و مقاومت فلسطینی طی دهه ها به کار گرفته شده است تا از فرهنگ و هنر به عنوان کلید زنده نگه داشتن حس جمعی ملت و خنثی کردن نکبت استفاده شود.

مسعد در ادامه این نوشتار آورد: مشکل (رژیم) اسرائیل در باور و شناخت این مساله نیست که یک مکان واحد در شهرک استعماری اش وجود ندارد که از جمعیت عرب سابق برخوردار نباشد، بلکه در درک این مساله است که امروز جایی در «کشور یهودی» خیالی اش وجود ندارد که هنوز یک جمعیت عربی نداشته باشد که مدعی مالکیت بر آن باشد.

دولت فعلی بنیامین نتانیاهو نخست وزیر رژیم صهیونیستی قصد دارد در ماه های پیشرو، بخش های زیادی از کرانه باختری تحت اشغال را به سرزمین های اشغالی ضمیمه کند و این کار منطبق با پیشنهاد دولت آمریکا که به معامله قرن شناخته می شود، انجام دهد.

این طرح الحاقی، توافق ۱۹۹۳ اسلو بین سازمان آزادیبخش فلسطین و رژیم صهیونیستی را از بین می برد. در این طرح بر تشکیل کشور فلسطین در کرانه باختری تحت اشغال، غزه و قدس شرق ظرف پنج سال پس از امضای آن تصریح شده است.

«عدنان ابو عده» (Adnan Abu Odeh) رئیس فلسطینی و سابق دادگاه سلطنتی اردن در دوره سلطنت  ملک حسین فقید گفت که همچنان به برگشت پذیربودن نکبت معتقد است. وی یادآور شد که فلسطینی ها به رغم شرایط سیاسی موجود علیه شان، یک روز خود را به عنوان یک ملت در فلسطین برقرار می کنند.

ابوعده ۸۷ ساله که در جریان اشغال فلسطین از سوی بریتانیا در شهر فلسطینی نابلس به دنیا آمد، به الجزیره گفت که معتقد نیست رژیم صهیونیستی برای همیشه به همین شکل باقی می ماند زیرا هنوز در جهان عرب به عنوان بیگانه ای در میانه منطقه شان درنظر گرفته می شود.  

وی افزود که به رغم معاهدات صلح رسمی بین مصر و اردن با رژیم صهیونیستی و مناسبات رسمی و غیررسمی این رژیم با چند کشور عربی، این واقعیت وجود دارد که رژیم صهیونیستی خود را با دولت های عربی و نه با مردمان عرب متحد می داند.

وی گفت: اعراب همچنان آرمان فلسطینی را آرمان خود می دانند، حتی اگر رژیم هایشان اینگونه ندانند.

در مورد آنچه آینده پیش روی فلسطینی ها قرار می دهد، مردمی که با دشمنی قدرتمندتر و رژیم های عربی متخاصم روبه رو هستند، پیام مسعد زنده نگه داشتن مقاومت است.

«آنها که به فلسطینی ها توصیه می کنند که نکبت را بپذیرند، می دانند که قبول نکبت به منزله فراهم کردن زمینه ادامه آن است. فلسطینی ها بهتر می دانند. فلسطینی ها اصرار دارند که تنها راه پایان دادن به نکبت، ادامه مقاومت در برابر آن است.