وی که عصر چهارشنبه در نشستی با عنوان ‘پیوندهای ایرانیان و اوست‌ها’ در بنیاد مطالعات قفقاز سخن می‌گفت، درباره شباهت‌های تاریخی ایران و اوستیا اظهار داشت: در حوزه باستان‌شناسی، آثار سنگی از نوع زاگرسی در اوستیا کشف شده است؛ یعنی آنچه در زاگرس پیدا شده، عینا در اوستیا نیز وجود دارد. همچنین در زمینه اسطوره‌شناسی، اسطوره‌های مشابه فراوانی در آثار باستانی دو طرف می‌توان یافت که از آن جمله می‌توان به حضور برجسته سیمرغ در آثار اوستیایی اشاره کرد.
آلان اوآداتی معاون بین‌الملل دانشگاه دولتی اوستیای شمالی نیز در این نشست، با اشاره به پیشینه فعالیت‌های این دانشگاه در زمینه ایرانشناسی گفت: گروه زبان فارسی در دانشکده زبان‌های خارجی دانشگاه ما، سال 1999 آغاز به کار کرد. سپس در سال 2014، مرکز فرهنگ و زبان فارسی نیز در دانشگاه دولتی اوستیای شمالی گشایش یافت و بالاخره، از سال 2018، آموزش رشته‌ای وابسته به شرق‌شناسی با عنوان ‘ایران در جهان معاصر’ در این دانشگاه آغاز شد.
مرتضی رضوانفر عضو هیات علمی پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری نیز در این نشست یادآور شد که ساکنان اوستیا، خود را نه اوستیایی، بلکه آلانی و ایرانی می‌دانند.
رضوانفر که برای پژوهش‌های علمی به منطقه اوستیا سفر کرده است، اظهار داشت: اکنون دست‌کم سه گروه در زمینه ایرانشناسی در اوستیا فعالیت می‌کنند. یکی از این گروه‌ها، مرکز فرهنگی ایران در دانشگاه دولتی اوستیای شمالی است که امسال 13 دانشجوی ایرانشناسی در دوره‌های کارشناسی و کارشناسی ارشد جذب کرده است. گروه دیگر، انجمن دوستی ایران و ایرستون است و گروه سوم نیز ایرانیانی هستند که در قرن‌های 18 و 19 میلادی به اوستیا مهاجرت کرده‌اند و انجمن ایرانیان مقیم اوستیا را تشکیل داده‌اند.
وی در این نشست، تصاویر برخی آثار تاریخی اوستیا که یادگار ایران اشکانی، ساسانی و اسلامی هستند را برای حاضران به نمایش گذاشت.
در پایان، دیانا آدیرخایوا پژوهشگر اوستیایی و استاد دانشگاه تولا نیز با ارائه یک مطالعۀ موردی، به بررسی روش تعامل ایرانیان با افکار عمومی روسیه پرداخت.
در نشست پیوندهای ایرانیان و اوست‌ها، از کتاب ‘اوست‌ها در گذر تاریخ’ ترجمه موسی عبداللهی هم رونمایی شد.
جمهوری اوستیای شمالی، بخشی از خاک روسیه است.
شبد**9163*9122
انتهای پیام /*