اشغال کامل قدس از سوی صهیونیست ها می تواند همه اهداف نژادی، سیاسی و اقتصادی این رژیم را یکجا تامین کند. قدس، چهارراه ادیان توحیدی ابراهیمی و قلب گردشگری دینی است و از این رو هر که آن را در اختیار داشته باشد اگر نتواند مدعی میراث تاریخی و ایدئولوژیک آن شود، دستکم می تواند بهره اقتصادی آن را ببرد، زیرا قدس نبض تپنده دین های اسلام، مسیحیت و یهودیت و محل تجمع پیروان این سه دین بزرگ است؛ موضوعی که اسرائیلی ها به اهمیت آن کاملا واقفند. سیاست شهرک سازی های یهودی در قدس و نیز تخریب آثار یا تحریف واقعیت های تاریخی این شهر در همین چارچوب، قابل درک است.
در دایره المعارف اینترنتی فلسطین آمده است که عمر قدس، ۵۰ قرن (۵ هزار سال) است و سنگ بنای آن را «یبوسیان» گذاشتند؛ تیره ای از کنعانیان که ۲ هزار و ۵۰۰ سال پیش از میلاد مسیح شبه جزیره عربستان را به همراه برخی قبایل کنعانی ترک کردند و به سرزمین فلسطین کوچیدند. نام «یبوسی» در نوشته های باستانی مصری به خط هیروگلیف با عنوان «یابثی» و «یابتی» آمده است.
قدس با حدود ۸۴۰ هزار نفر جمعیت، در برزخ دریای مدیترانه و دریای مرده (بحر المیت) واقع شده است. این شهر حدود ۶۰ کیلومتر از دریای مدیترانه و ۳۵ کیلومتر از بحر المیت فاصله دارد؛ ۷۵۰ متر از سطح دریا بالاتر است و با موقعیت ممتاز جغرافیایی روی تپه و ارتفاعات قدس قرار دارد؛ جایی که در چهارراهی ارتباطی و مشرف بر منطقه واقع شده است.
** مهم ترین آثار قدیمی قدس
۱-مسجد الاقصی؛ مکانی که پیامبر گرامی اسلام (ص) در آن نماز خواند و از آن به معراج رفت. مسجد الاقصی اولین قبله مسلمانان است و سومین شهر با اهمیت مسلمانان بعد از مکه و مدینه.
مسجد الاقصی با ۱۱ در ورودی در طول قرن ها، مرکزی مهم برای تدریس علوم و معارف و دروس تمدنی اسلامی و نیز مرکز گردهمایی های بزرگ دینی بود.
سالانه حدود ۲٫۷ تا ۳ میلیون جهانگرد و اتباع ادیان مختلف از سرزمین های اشغالی بازدید می کنند. اسرائیل به این اتفاق به چشم فرصتی برای مصادره مادی و معنوی آثار قدس می نگرد.
از سال ۱۹۴۸ میلادی صهیونیست ها تقلای خود را برای پاک کردن هویت اسلامی قدس شدت داده اند. در ۲۱ اوت سال ۱۹۶۹ میلادی (دو سال پس از اشغال قدس شرقی به دست اسرائیل)، رژیم صهیونیستی آب حرم شریف قدسی را قطع کرد و مانع از ورود اعراب به صحن های مسجد الاقصی شد. همزمان با این اقدام، «مایکل دینس روهن» یکی از یهودیان افراطی، بخش شرقی مسجد جامع القبلی در ضلع جنوبی مسجد الاقصی را آتش زد؛ آتش در بخش شرقی این مسجد زبانه کشید و جایگاه معروف به «منبر صلاح الدین» را سوزاند.
اسرائیل مدعی شد که این آتش در اثر جرقه و اتصالی الکتریکی رخ داده است اما چند مهندس مسلمان ثابت کردند که این اقدام عمدی بود. یک جوان استرالیایی مقصر این حادثه شناخته شد، مدت کوتاهی در بازداشت بود و سپس با ادعای دیوانگی، آزاد شد.
اقدام های رژیم صهیونیستی علیه هویت اسلامی قدس از این فراتر رفت. یکی از این اقدامات، حفاری های زیر خانه ها، مدارس و مساجد عربی با هدف پیدا کردن مکانی ادعایی به نام «هیکل سلیمان» بود. این حفاری ها از سال ۱۹۶۷ یعنی از همان آغاز اشغال قدس شرقی کلید خورد. در سال ۱۹۶۸ این حفاری ها به زیر مسجد الاقصی کشیده شد؛ صهیونیست ها، تونلی عمیق و طولانی زیر مسجد الاقصی کندند و در داخل آن نیز کنیسه ای یهودی بنا کردند.
اسرائیل همچنین طرح جدیدی را با بودجه ۶۰ میلیون شکل (۱۶ میلیون و ۸۶۶ هزار دلار) برای حفاری ها در قدس اختصاص داده است.
تقلای صهیونیست ها برای یافتن آثاری از تاریخ یهودیان و پیامبران بنی اسرائیل در شهر قدس به ویژه درباره یافتن هیکل سلیمان عملا ناکام ماند. این تلاش به شکل خاص از سوی «موشه دایان» وزیر دفاع وقت رژیم صهیونیستی با حساسیتی شدید دنبال می شد اما به هیچ نتیجه ای نرسید که بتواند ادعای تاریخ یهودی این شهر را تایید کند. یک بار هم که گفته شد سکه ای یافت شده که متعلق به یهودیان این شهر بوده و نتانیاهو با افتخار به این کشف، همین موضوع را دلیل «صحت تاریخ یهود» در قدس دانست، طولی نکشید که جعلی بودن این سکه نیز کشف شد و نتانیاهو مورد تمسخر شدید قرار گرفت.
نخست وزیر اسرائیل با قرار دادن تصویر یک سکه بر روی صفحه فیس‌بوک خود و با استناد به این مدرک، نوشته بود که ارتباط عمیقی بین یهودیها و قدس وجود دارد.
نتانیاهو مدعی شده بود که این سکه به دوره «معبد دوم» و زمانی بر می گردد که بیت‌المقدس یک پرستشگاه یهودیان بود، اما این خبر به سرعت از صفحه نخست وزیر صهیونیستی حذف شد و رسانه‌های اسرائیل اعلام کردند که آنچه نتانیاهو تصویرش را بر صفحه خود گذاشته یک سکه فلزی است که موزه اسرائیل ۱۵ سال پیش آنها را ضرب کرده و درواقع به عنوان یادگاری به کودکان داده می‌شد.
روزنامه «هاآرتص» اسرائیل به نقل از «حاییم جیتلر»، کارشناس باستان‌شناسی موزه اسرائیل در این باره نوشت، هیچ احتمالی مبنی بر واقعی بودن این سکه وجود ندارد، آن یک سکه قدیمی نیست و این ادعا که آن را یک سکه بدانیم مبالغه است.
۲-مسجد قبه الصخره
گفته می شود ابراهیم نبی (ع) نزد این مکان، معبد و قربانگاهی بنا کرد، سپس حضرت یعقوب (ع) مسجد خود را در این مکان پس از آن بنا نهاد که عمودی از نور بر بالای آن دید و داود (ع) نیز محرابی در نزدیک آن ساخت و سلیمان (ع)، معبدی بزرگ در نزدیکی آن ساخت و پیامبر اکرم اسلام (ص) از روی این صخره به معراج معروف رفت.
۳- دیوار البراق
براق نام مرکب پیامبر اسلام در شب معراج است. پیامبر (ص) در بیت المَقْدِس از براق فرود آمد، آنگاه داخل مسجد (الاقصی) شد و پس از گزاردن نماز، گردش آسمانی را به همراهی جبرئیل آغاز کرد.
از این رو مسلمانان دیوار غربی حرم مسجد الاقصی را دیوار براق نام نهادند؛ جایی که زمین‌های اطراف آن نیز همگی از اوقاف مسلمانان بوده‌است. این دیوار در بین یهودیان به دیوار ندبه مشهور است و مدعی هستند که این دیوار، بخشی از هیکل سلیمان گمشده است و برای آنان نیز تقدس دارد. درگیری شدیدی میان مسلمانان و یهودیان نیز برای تصاحب دیوار براق در سپتامبر ۱۹۲۲ (شهریور ۱۳۰۱) به ثبت رسیده که در آن عده‌ای از دو طرف به قتل رسیدند و در برخی منابع فلسطینی از آن به «انقلاب براق» یاد شده‌است.
۴- اوقاف اسلامی قدس
این املاک شامل موقوفات حرم قدسی از جمله یتیم خانه اسلامی، تکیه «خاصکی سلطان»، امارت «خان سلطان» و تعدادی دیگر از حمام ها و دکان ها است.
۵- آثار مسیحی
«کلیسای قبر مقدس» یا «کلیسای رستاخیز» یکی از مهم ترین آثار مسیحیان قدس است که در سال ۳۲۵ میلادی به دستور «سِینت هلنا» یا «هلن قدیس» ساخته شد؛ شهبانوی رومی که گفته می شود کاشف مشهور صلیب مقدس عیسی مسیح (ع) است.
به باور مسیحیان، عیسی مسیح در جایی که اکنون کلیسای قبر مقدس بر روی آن قرار گرفته، مصلوب شده و از آنجا به آسمان عروج کرده‌است. در زیرزمین کلیسای قبر مقدس، مکانی است که با استناد به کتاب‌های عهد جدید، ادعا می شود قبر عیسی مسیح درآنجا واقع شده‌است. کلیسای مرقد مقدس از بناهای با اهمیت مذهبی قدس است. سالیانه میلیون‌ها زائر مسیحی از سراسر جهان برای زیارت به این مکان مقدس سفر می‌کنند.
کلیساهای تاریخی متعددی در قدس وجود دارد؛ از جمله «کلیسای مریم عذراء» در «جبل زیتون» و «کلیسای مار یوحنا» در مجاورت کلیسای رستاخیز و «کلیسای میخائیل قدیس». همچنین دیرهای «دیر السلطان»، «دیر مار انتونیوس» و «دیر مار جرجس» از سایر اماکن دینی تاریخی مسیحیان در قدس است.
مدرسه دینی قبطی ها در قدس یکی از مراکز آموزش دینی قدیمی مسیحیان است.
صهیونیست ها مدعی اند که قدس (اورشلیم به گویش عبری) یکی از چهار شهر مقدس یهود محسوب می‌شود و در کنار شهرهای صفاد، حبرون و طبریه، محل سکونت بسیاری از دانشمندان مذهبی یهودی بوده است.
تاکنون اقدامات متعدد صهیونیست ها برای تاریخ سازی و تحریف هویت قدس، راه به جایی نبرده است، اما این اقدامات متوقف هم نشده است.
کمتر از یک هفته پیش، «ابراهیم بظاظو»، رئیس دانشکده گردشگری دانشگاه «العقبه» اردن از پژوهشی پرده برداشت که نشان دهنده تخریب روشمند تمامی مراکز قدیمی مسیحی و اسلامی در قدس از سوی رژیم صهیونیستی است.
پژوهش جدید نشان می‌دهد که اسرائیل نام عربی ۶۶۷ مرکز باستانی در قدس را تغییر داده است؛ اقدامی که کارشناسان آن را در جهت یهودی‌سازی این شهر و از بین بردن هویت تاریخی و مذهبی آن می‌دانند.
در این پژوهش توصیه شده که این نتایج به چندین زبان ترجمه شود تا جهان از سیاست یهودی‌سازی اسرائیل و تلاشش برای تغییر هویت قدس اطلاع یابد.
گزارش از جواد ارشادی
خاورم**۹۲۴۱**۱۵۸۶
انتهای پیام /*