در این مطلب می خوانیم: حدود یک سال و نیمی می‌شود که لالجین عنوان شهر جهانی سفال را به خود اختصاص داده است، اما گردشگرانی که به لالجین می‌روند فقط همان فروشگاه‌های بلوار اصلی این شهر که آن هم بیشتر محصولات چینی می‌فروشند تا هنر مردم لالجین را، انتظارشان را می‌کشد.
وارد لالجین که می‌شوی نه محل مشخصی برای دیدن هنر اصیل مردم این شهر وجود دارد نه جایی که آثار فاخر سفال را دید و ساعتی فارغ از مشکلات زندگی ماشینی با سفال و سفالگری آشنا شد.
اگر هم پرسان پرسان بتوانی کارگاهی پیدا و از آن بازدید کنی این عذاب وجدان به سراغت می‌آید که نکند مزاحم صاحب کارگاه شده باشی؛ چرا که از حضور گردشگران در این کارگاه‌ها چیزی عاید کارگاه داران که نمی‌شود هیچ، مزاحمت هم برای کسب و کارشان پیش می آید.
اما قرار مسؤولان با مردم لالجین و داوران ارزیاب جهانی شدن لالجین چیز دیگری بوده است، چه وعده هایی که داده نشد، چون استقرار دبیرخانه دائمی شهر جهانی سفال، شناسنامه دار کردن و استانداردسازی سفال لالجین، افزایش کیفیت محصولات و اتمام پروژه موزه سفال، موزه ای که ساخت آن در همان ابتدای کار رها شده است.
با جستجوی کوتاهی در اینترنت به خبری در خبرگزاری های استان برخورد می‌کنیم که مربوط به مهرماه سال ۹۰ است که در این خبر نوید آغاز عملیات اجرایی سفال لالجین داده شده است، خبری با این مضمون که ‘به دنبال حضور مسؤولان اجرایی استان در قالب برنامه عصر کاری و شب فرهنگی در شهر لالجین عملیات اجرایی موزه سفال این شهر با حضور استاندار همدان و جمعی از مسؤولان آغاز شد’ خبری که از انتشار آن بیش از شش سال می‌گذرد، صحبت‌ها و وعده وعیدهایی که فقط در حد حرف باقی ماند.
بعد از اینکه لالجین عنوان جهانی را کسب کرد سلطانی فر، معاون رئیس‌جمهوری و رئیس سابق سازمان میراث فرهنگی، صنایع‌دستی و گردشگری کشور هم در مراسم جهانی‌شدن این شهر بر راه‌اندازی هر چه سریعتر این موزه تأکید کرد و گفت که ساخت موزه سفال در لالجین در اولویت قرار گرفت! اما نمی‌دانم این تأکید مسؤولان و در اولویت قرار دادن‌ها به چه کسی برمی گردد و چه کم کاری‌ها و غفلت‌هایی در این بین انجام شده که هنوز هم که به لالجین می‌رویم می‌بینیم که بعد از گذشت این مدت طولانی فقط تعدادی تیرآهن در محل ساخت موزه سفال نصب شده و پروژه در عمل متوقف شده است.
پروژه‌ای که چند وقت یک بار فقط تعدادی از مسؤولان از آن بازدید می‌کنند و بر انجام هر چه سریعتر پروژه تأکید!
وقتی دلیل این همه تأخیر را از مالمیر، مدیرکل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری استان جویا شدیم، وی با بیان اینکه میراث فرهنگی فقط بهره بردار این پروژه است و اجرای این پروژه بر عهده اداره کل راه و شهرسازی است ما را به این اداره ارجاع داد.
مدیرکل راه و شهرسازی استان همدان هم در گفتگو با خبرنگار هگمتانه با بیان اینکه پروژه موزه سفال لالجین پیشرفت ۱۶ درصدی دارد، گفت: این پروژه به دلیل کمبود اعتبار و بدهی به پیمانکار طرح متوقف شده است.
فرهاد فرزانه افزود: خوشبختانه امسال اعتبار استانی در نظر گرفته شده برای این پروژه به یک میلیارد تومان افزایش پیدا کرده البته این میزان اعتبار هنوز تخصیص نیافته است.
وی ادامه داد: ما برای اجرای پروژه منتظر تخصیص اعتبار نمانده‌ایم و کارهای مقدماتی انتخاب پیمانکار را انجام داده‌ایم و عقد قراردادهای تکمیلی را هم تا پایان سال انجام خواهیم داد.
فرزانه افزود: در نظر گرفتن یک میلیارد تومان اعتبار استانی برای این پروژه خبر خوبی است و می تواند تا حد زیادی باعث پیشرفت بخش ساختمانی پروژه بشود اما اتمام پروژه موزه سفال نیازمند تخصیص سه میلیارد تومان اعتبار به پروژه است که متولیان و مدیران مرتبط با این حوزه باید تلاش کنند تا این اعتبار از منابع ملی تأمین شود و پروژه هر چه سریعتر به سرانجام برسد.
وی افزود: در صورتی که اعتبارات لازم در بودجه ۹۷ دیده شود و این میزان اعتبار تأمین گردد می‌توان امیدوار بود که این پروژه انتهای سال ۹۷ یا در نهایت ابتدای سال ۹۸ به بهره برداری برسد.
ما هم امیدواریم که مدیران ما که خدمتگزاران مردم هستند برای جذب این اعتبار و رفع دیگر موانع احتمالی این پروژه با جدیت بیشتر تلاش کنند تا حداقل نوروز ۹۸ که به لالجین می‌رویم موزه‌ای در شأن هنر والای مردم لالجین ساخته شده باشد تا گردشگران ضمن لذت بردن از هنر و ظرافت کار استادکاران لالجینی بتوانند با روند ساخت سفال ازنزدیک آشنا شوند نه اینکه ماندن گردشگر در لالجین فقط چند ساعتی، آن هم در فروشگاه‌هایی که بیشتر به چشم بادامی ها خدمت می‌کنند تا همشهریان خودشان، محدود شود.
روزنامه هگمتانه به مدیر مسئولی محمدرضا معتمدزاده توسط شهرداری همدان چاپ و منتشر می شود.
۱۱۸۱/۲۰۹۰
تنظیم کننده: الهام تدین**انتشار دهنده: سعید زارع کندجانی
انتهای پیام /*