سیدحسن مطیعی لنگرودی روز یکشنبه در گفت وگو با خبرنگار فرهنگی ایرنا اظهار کرد: تاکنون اقدام برای ایجاد و اداره اقامتگاه‌های بوم‌گردی بیشتر به صورت خودجوش بوده به این شکل که مردم محلی در روستاهایی که موقعیت گردشگری داشته باشند خود برای این منظور، داوطلب شده اند.
وی افزود: بحث اقامتگاه‌های بوم‌گردی اگر با روش سیستماتیک و استاندارد انجام شود، مثبت خواهد بود مخصوصا که اشتغالزایی ماحصل آن، در راستای اهداف دولت است.
نویسنده کتاب «جغرافیای اقتصادی ایران» تاکید کرد: اگر در این باره برنامه های خوب داشته باشیم و نواقص را برطرف کنیم، رونق و رشد اقتصادی کشور برای روستاهایی که این قابلیت را دارند قابل مشاهده خواهد بود.
وی تصریح کرد: هر طرحی قبل از اجرا، یک برنامه ریزی دقیق می خواهد و در حین اجرا نیز نیازمند ارزشیابی دقیق است.
مطیعی لنگرودی تاکید کرد: دولت و سازمان گردشگری تا اندازه ای به این طرح کمک کرده اند ولی میزان کمک ها آنچنان نبوده که با ارزش یابی و برنامه جلو بروند.
نویسنده «سیمای اقتصادی جهان» تبیین کرد: در گام اول، توجیه دقیق جریان های گردشگری برای کارگزاران و صاحبان اقامتگاه‌های بوم‌گردی که بر اساس ذهنیت روستایی و غیر حرفه ای مسئولیت پذیرفته اند امری اجتناب ناپذیر به نظر می رسد.
وی اضافه کرد: مجوز دادن باید با گذراندن یک کلاس ۵۰ تا ۸۰ ساعته همراه باشد و علاوه بر این، نظارت بر تخصص لازم است؛ نه اینکه بعد از دادن مجوز اجازه دهیم اقامتگاه ها هر کاری خواستند بکنند.
مطیعی لنگرودی از کشور فرانسه به عنوان بهترین الگوی بوم‌گردی یاد کرد و گفت: حدود ۴۰ سال پیش در فرانسه، شاهد بودم در تمام روستاهایی که در این زمینه فعالیت دارند، دفاتری هست که زیر نظر سازمان گردشگری برای توسعه گردشگری، به طور دائم آنها را کنترل و رصد می کند.
این کارشناس گردشگری و استاد دانشگاه گفت: هم اکنون در اغلب روستاهای کشور به شدت با مشکلات درآمدزایی و اشتغالزایی مواجهیم و این سبب می شود که مهاجرت به شهرها که توان پاسخگویی به جمعیت اضافی را ندارند مشکل آفرین شود.
وی اضافه کرد: توجه به زمینه های فرهنگی محلی و ناحیه ای می تواند یک موقعیت اشتغالزایی و درآمدزایی خوب را ایجاد کند و جمعیت بومی هم در همان ناحیه خود ماندگار شود.
مطیعی لنگرودی به دیگر آسیب اقامتگاه‌های فعلی بوم‌گردی کشور نیز اشاره کرد و افزود: نکته قابل تامل اینکه وقتی در اروپا بحث اقامتگاه‌های بوم‌گردی مطرح می شود علاوه بر منافع اقتصادی به شناساندن فرهنگ، سنت و سازهای بومی و دیگر ظرفیت های فرهنگی و هنری نیز توجه می شود.
وی یادآور شد: باید دقت کرد که اگر برخی بخواهند با مجوز اقامتگاه بوم‌گردی در مناطق گردشگرپذیر روستایی، آپارتمان سنگی و سیمانی اجاره دهند یا امکانات و وسایل بر مبنای زندگی شهری باشد در شهرها نوع بهترش هست و گردشگر خارجی یا داخلی، سرخورده می شود.
اقامتگاه‌های بوم‌گردی در ایران آن دسته از اقامتگاه هایی هستند که در محیط بومی و طبیعی و با رعایت ضوابط زیست محیطی به نحوی که با بافت تاریخی، معماری بومی و منظر طبیعی منطقه تاسیس شوند و تعامل زیادی با اجتماع محلی دارند.
حضور در اقامتگاه‌های بوم‌گردی فرصتی مناسب برای گردشگران فراهم می آورد تا ضمن بازدید از جاذبه های توریستی، حس ایرانی زیستن به سبک سنتی را تجربه کنند.
اقامتگاه‌های بوم‌گردی به سه درجه، دسته بندی می‌شوند که مبنای درجه بندی آنها، بر اساس امتیازهای کسب شده در ارزیابی توسط کارشناسان است و براساس شاخص های تعیین شده، ۳۰ درصد از کل امتیازات مربوط به ساختمان، تجهیزات و خدمات، ۳۰ درصد مربوط به نیروی انسانی و ایمنی و بهداشت و ۴۰ در صد از کل امتیازات مربوط به پایداری و رعایت اصول زیست محیطی و ابعاد فرهنگی است.
فراهنگ ** ۳۰۷۹ ** ۱۰۵۵ ** خبرنگار: علی اسدی** انتشار: زینب کارگر
انتهای پیام /*