جعفر میلی منفرد استاد دانشگاه و سرپرست سابق وزارت علوم، با درج یادداشتی در روزنامه ایران نوشت: از جمله مواردی که برای آغاز به کار مدارس اجرایی شد و قطعاً برای آموزش حضوری مؤثر خواهد بود، گروه‌بندی کلاس‌ها با تعداد کم و زمانبندی کوتاه ساعات کلاس‌ها است. چنانچه فاصله اجتماعی لازم رعایت شود، آموزش حضوری دانش‌آموزان با مشکلی مواجه نخواهد شد. البته به هر طریقی که شده باید والدین دانش‌آموزان به صورت مجازی با مدیریت مدارس در تماس باشند تا برای اجرای پروتکل‌های بهداشتی با تعامل با یکدیگر مشکلات را تا اندازه زیادی از میان بردارند. باید با تعامل روزانه به والدین این اطمینان داده شود که پروتکل‌های بهداشتی در مدرسه رعایت خواهد شد. گذشته از موارد یاد شده مدارس می‌توانند با ارتباط تعاملی با والدین، از حمایت‌های معنوی آنها نیز بهره‌مند شوند.
این اصل را هم باید به یاد داشته باشیم که بازخورد گرفتن و واکنش دانش‌آموزان، معلمان، والدین و دانشجویان از جمله مسائلی است که در رفع بحران کرونا و کاهش مبتلایان به این بیماری بسیار مؤثر و کارآمد است. با بررسی بازخوردها و اطمینان‌دهی از مثبت بودن عملکردها و اجرای پروتکل‌ها توسط تمامی افراد یاد شده می‌توان به بهترین نتیجه و بیشترین بازدهی رسید. در امر دریافت بازخوردها، هر مدرسه باید مانند یک هسته عمل کند، همچنین ستاد ملی مقابله با کرونای تخصصی در آموزش و پرورش ایجاد شود تا بر همه مدارس و چگونگی رعایت پروتکل‌های بهداشتی نظارت کامل و مستمر داشته باشد. البته لزوم اجرایی شدن موارد یاد شده در دانشگاه‌ها هم همانند مدارس باید مورد نظر باشد. خوشبختانه روز گذشته شاهد بودیم که بسیاری از دانش‌آموزان با چهره‌هایی خوشحال و شادان راهی کلاس درس و مدرسه شدند. باید از تمام ظرفیت‌های موجود در کشور و همچنین خانواده‌ها استفاده شود تا بتوان پروتکل‌های بهداشتی را به صورت کامل اجرا کرد و به امید خدا شاهد کاهش آمار مبتلایان به بیماری کرونا باشیم.
حالا که کم کم به سمت فصل پاییز و زمستان می‌رویم، باید اجرای پروتکل‌ها به صورت جدی‌تر عملیاتی شود تا روند حضور دانش‌آموزان به مدرسه با اختلال ایجاد نشود. البته اگر شیب بیماری دیگر بار شدت پیدا کند، می‌توان دوباره از آموزش ترکیبی یعنی تلفیقی از آموزش‌های حضوری و مجازی نیز بهره‌مند شد. این در حالی است که در برخی مناطق محروم مانند استان سیستان و بلوچستان با مشکل زیرساخت‌های ارتباطات مواجه هستیم. در شهرهایی مانند تهران، شیراز، مشهد، اصفهان، تبریز و بسیاری شهرهای دیگر مشکل آنچنانی در خصوص آموزش مجازی وجود ندارد اما در برخی استان‌ها امکان آموزش مجازی وجود ندارد و برخی دانش‌آموزان این مناطق هنوز از داشتن گوشی موبایل محروم هستند؛ در چنین مواردی ناگزیر هستیم که آموزش‌های حضوری داشته باشیم و در این صورت نیاز است که گروه‌بندی دانش‌آموزان به صورت جدی‌تر عملیاتی شده و پروتکل‌های بهداشتی را به نحو احسن اجرا کرد. مسأله دیگری که در خصوص آموزش دانش‌آموزان چه حضوری و چه مجازی باید در نظر داشت این است که انجمن‌های اولیا و مربیان بیش از هر زمانی باید فعال باشند تا هم فرهنگ‌سازی در خصوص مقابله با بیماری و رعایت نکات بهداشتی به روز و مستمر باشد و هم با تعامل دوجانبه بتوان از این بحران عبور کرد. به اعتقاد من ایجاد یک شبکه واحد برای این ارتباط و تعامل با نام «شبکه همراهان» بسیار تأثیرگذار خواهد بود.