براساس گزارش واشنگتن پست، ترامپ در ماه ژانویه طرح صلح خود برای خاورمیانه را رونمایی کرد. براساس این طرح، یک دولت فلسطینی ضعیف تشکیل می شود ولی مشروط بر آنکه فلسطینیان در وهله اول فهرستی بلند بالا از شروطی سخت را به عنوان پیش شرط انجام بدهند.
در عوض، اسرائیل اجازه پیدا می کند تمام 128 شهرک یهودی نشین که در کرانه باختری ساخته است و اکثر فلسطینیان در آن ساکن هستند را ضمیمه خاک خود کند.
در همین حال؛ “بنیامین نتانیاهو” که فردا /یکشنبه/ دولت جدیدش را افتتاح خواهد کرد بسیار علاقمند است این الحاق سرزمینهای اشغالی به خاک اسرائیل را فورا” به اجرا گذارد و کاری هم به سایر بخشهای این برنامه که فلسطینیان  با آن مخالفت کرده اند ندارد.
اما آیا ترامپ این اجازه را به نخست وزیر اسرائیل می دهد؟
این طرح؛ پیشنهاد ترامپ است. اگر اسرائیل دست به این کار بزند هم اعتبار رئیس جمهور آمریکا از بین رفته است و هم نمی توان از این پس اسرائیل را یک حکومت ایمن و دمکراتیک به حساب آورد.
ترامپ در این زمینه بر سر دوراهی است. یکی از پایگاههای مهم اجتماعی ترامپ مسیحیان اوانجلیک هستند که اعتقاد به وجود یک “اسرائیل بزرگ” را یکی از نشانه های ایمان به حساب می آورند. اما واقعیات دیگری هم وجود دارد که ترامپ را از همراه شدن با نتانیاهو باز می دارد.
هفته گذشته علائمی از دولت ترامپ مشاهده شد که خبر می داد او مصمم است هر طور شده جلوی رهبر اسرائیل را بگیرد. ترامپ دلائل محکمی برای این کار دارد.
نتانیاهو در مبارزات انتخاباتی اش در انتخابات اخیر به رای دهندگان اسرائیلی قول داد طرح “الحاق” را اجرا کند و 30  درصد کرانه باختری را ضمیمه خاک اسرائیل کند. “دره اردن” هم جزء همین قسمتها می شود. این دره در امتداد نوار مرزی کرانه باختری با اردن پهن شده است.
اگر اسرائیل بطور یکجانبه این دره را ضمیمه خاک خود کند، پایگاه اجتماعی پادشاهی “هاشمی” در اردن متزلزل می شود. اردن از متحدان نزدیک آمریکاست و از سال 2004 در صلح با اسراییل است.
اگر اسرائیل طرح “الحاق” را اجرا کند، در آن صورت تشکیلات خودگردان فلسطین که بر بخشهایی از سرزمین کرانه باختری حاکم است، همکاری امنیتی خود با اسرائیل را قطع خواهد کرد. این همکاری نقش موثری در کاهش حملات  علیه اسرائیل داشته است.
از همه مهمتر، همه مقامات سابق آمریکا که مسئول امور خاورمیانه بوده اند هم نظرشان بر این است که الحاق سرزمینهای کرانه باختری، توافق صلح را ناممکن خواهد ساخت.
دهها تن از مقامات سابق امنیتی اسرائیل مخالفتشان را با زمین خواری و در واقع تصرف سرزمینهای فلسطینیان اعلام کرده اند. حتی دمکراتهایی در آمریکا هم که خیلی طرفدار اسرائیل هستند، با این زمین خواری مخالف اند. “جو بایدن” نامزد ریاست جمهوری یکی از آنهاست.
اما گویا نتانیاهو گوشش بدهکار این حرفها نیست و سفت و سخت مُصّر است طرح را اجرا کند. نتانیاهو دارد با رقیب انتخاباتی اش ” بنی گانتز” که یک سیاستمدار میانه روست یک دولت ائتلافی تشکیل می دهد. او اصرار دارد تبصره ای در قانون وارد بشود تا او بتواند بعد از اول ژوئیه /  11 تیر/ برنامه الحاق را یا در کابینه و یا در پارلمان به رای بگذارد.
شاید دلیل عجله نتانیاهو این باشد که برآورد او این است که اگر در انتخابات پیش روی آمریکا ترامپ ببازد و بایدن رئیس جمهور بشود، آمریکا هرگز به اسرائیل اجازه ضمیمه سازی نخواهد داد.
گانتز با تعیین تاریخ اول ژوییه موافقت کرده است اما مشروط بر آنکه اسرائیل کاملا هماهنگ با آمریکا عمل کند.
در آن صورت یک اهرم قوی در دستان واشنگتن خواهد بود. “مایک پمپئو” وزیر خارجه آمریکا در سفرش در هفته گذشته به اسرائیل، در صحبتهایش چندین بار طرح “الحاق” را “تصمیم گیری اسرائیل” نام برد.
پمپئو در مصاحبه با یک روزنامه اسراییلی گفت:” موضوعات بسیار دیگری هم در این طرح دخیل هستند که باید همه شان کاملا مد نظر قرار بگیرند. از جمله آنکه باید دید تمام عواملی که در این طرح دخیل هستند چطور رتق و فتق می شوند و همچنین چطور می توان مطمئن شد اجرای طرح می تواند به پیشبرد صلح کمک کند”.
یکی از مشاوران پمپئو گفته است که اجرای این ابتکار یک روند است و احتمالا” مدت زمانی طول خواهد کشید.
از اظهارات مقامات دولت ترامپ و مشاورانشان اینطور استنباط می شود که دولت ترامپ ظاهرا” می خواهد به نتانیاهو بگوید که دست نگهدارد و پیش از اقدام در این زمینه اول مطمئن بشود آیا با الحاق هر خاکی به اسرائیل، صلح واقعا برقرار خواهد شد و هدف غایی که تشکیل دو دولت است احراز خواهد شد یا نه.
اگر این واقعا یک الزام بود و ترامپ هم محکم پشت آن می ایستاد؛ اسرائیل به این زودی ها دست به اقدام نمی زد.