دراین که طی سالهای گذشته بی تدبیری برخی مسوولین، شرایط سختی خصوصا از نظر اقتصادی برای کشورمان ایجاد کرده اصلا و ابدا هیچ شک و شبهه ای نیست.
بعضی مواقع اما بروز مشکلات از طرف خودمان یعنی مردم هست. مثال هایش هم بی تعارف کم نیست. ناراحتی هم ندارد. خودتان بارها و بارها نمونه هایش را دیده اید. این که خودمان با خودمان خوب نیستیم. نیستیم دیگر، تعارف هم ندارد.
آن فردی که احتکار می کند تا در بهترین زمانش با فرصت طلبی به بالاترین قیمت بفروشد اسمش چیست؛فقط محتکر است؟ آیا بویی از انسانیت برده است؟ حالا هم که متاسفانه کرونا وارد کشورمان شده؛ کافی است سری به داروخانه ها و فروشگاه های لوازم پزشکی بزنید و خواهان مثلا ماسک باشید.
هر کدام قیمتی دارد. ماسک همان است. مارکش هم یکی است.جنسش هم یکی است اما قیمتش یکی نیست. دو تا هم نیست. قیمتش در هر داروخانه و فروشگاهی مختلف است.
خب، می دانیم ماسک و ضدعفونی کننده تقریبا به میزان نیاز هست. درست که این روزها تقاضا برای آنها زیاد شده اما به هر حال به میزان لازم هست. حالا چرا باید منِ داروخانه دار یا منِ فروشنده با علم به نیاز مردم و این که هر قیمتی اعلام کنم خریدار دارد، جنس را با قیمت چند برابرش بفروشم؟
خب این هم کرونایی است خطرناک تر از این ویروس کرونا؛ کرونایی که سالهاست گریبانمان را گرفته و ول کن ماجرا هم نیست. جولان این ویروس رایج کرونا بالاخره یک ماه، دو ماه، سه ماه ، ۶ ماه دیگر تمام می شود و می رود پی کارش اما آن کرونای خطرناک تر با ما می ماند.
کرونایی که ویروسش سالهاست خون مردم را آلوده کرده و با هیچ ایزوله و قرنطینه ای هم ظاهرا قصد نابود شدن ندارد که ندارد. فکر درمان آن کرونای خطرناک باشیم؛«کرونای جهل».
این مطلب را اینجا هم ببینید.
