نامش مجید است، نمودار سن و سالش به سمت بالاست، پس از سال ها همچنان با سبک سنتی اما در فضایی زیبا و دلنشین با بستنی موسوم به «گله» از مشتریانش پذیرایی می کند.
وسایل کار ساده و سنتی اما پاکیزه و نظیف است، در یک روستای گردشگری کنار رودخانه خروشان برغان ، سایه سار درختان و محوطه باز و دلپذیر روستا خوردن بستنی «گله » (فرآورده دامی) پای افراد زیادی را به این منطقه باز کرده است .
چهارفصل سال به ویژه بهار، تابستان و پائیز راه روستا پرترافیک می شود و از روی شمار زیاد گردشگران و دروازه بان روستا می توان حدس زد که برغان هدف گردشگری است.
بازارچه سنتی روستا از آلوچه گرفته تا صنایع دستی هیچ کم ندارد، دیدن این فضا جلوه های از زندگی تاریخی ایران که بارها در قاب تلویزیون نمایش داده شده در اذهان تداعی می کند البته حسینیه 600 ساله و چنار هزار ساله، قدمت و دیرینگی روستا را گواهی می دهند.
رودخانه برغان که سر شاخه های آن از ارتفاعات البرز جنوبی سرچشمه می گیرد خروشان و بی قرار است و شفافیت آب آن دغدغه های ذهن را با خود می برد و آرامشی خاص به رهگذران می بخشد.
در کنار مواهب الهی و جلوه های ناب طبیعت ، مردمان روستا بیکار ننشسته اند، تمیزی و نظافت سیمای عمومی روستا وظیفه تک تک اهالی است و
یکدلی ، محبت ، همکاری و همراهی موج می زند.
وجب به وجب روستا را مانند خانه خود تمیز نگه داشته و با وسواس خاصی زیرپای رهگذران را آب و جارو می کنند تا گرد فراموشی بر سیمای روستا ننشیند و زندگی در آن همانند رودخانه ساری و جاری بماند.
در گوشه گوشه روستا ساز زندگی کوک است ، هرکس به کاری مشغول است و روستا با تلفیقی از گذشته و مدرن پویا و سرحال است.
مردم در عزا و شادی کنار هم هستند، حسینیه قدیمی را با همان سبک و سیاق تاریخی همچون نگینی احاطه کرده اند و پیرامونش خانه ساخته اند .
فرش های قدیمی و اتاقک های کوچک در طبقات فوقانی و تحتانی حسینیه هریک گویای بخشی از فعالیت مذهبی در این مکان زیبا و دیدنی است و ساکنان روستا می کوشند تا آوازه دیارشان همچنان جهانی باشد.
در این میان هر کس محصولی به بازارچه کوچک روستا آورده و سوغاتش را راهی شهرها و مناطق دور دست می کند.
« بستنی آی بستنی . نوبر بهاره بستنی» در میان صداهای روستا به گوش می رسد، مجید اگرچه مشتریان زیادی دارد اما بازهم دوست دارد تا صدایش در میان صداها شنیده شود و زندگی را فریاد بزند.
او می گوید: حالا که گردشگران پرسان پرسان تا برغان برای دیدن و خوردن بستنی گَلِه می آیند می فهمم رویای 50 سال پیش من محقق شده است، توصیف این بستنی به شبکه‌های سراسری تلویزیونی هم کشیده شده و بسیاری با بستنی من آشنا هستند.
بستنی هر نوعی که باشد، بستنی است و دوست‌داشتنی. طرفداران زیادی هم دارد اما در سراسر ایران اسامی و مواد اولیه متفاوتی دارد، در جنوب با شیر گاومیش درست می‌شود و در شمال با میوه‌های له شده یخی، در اصفهان اسم «حسرت الملوک» گرفته و در خراسان جنوبی «کف» شده است ، اما در برغان اسم خاص دارد، بستنی «گله » که فقط در دکان بستنی گل و بلبل عمو مجید گلدار سرو می‌شود.
عمو مجید گزارش ما سازنده اولین بستنی ثبت شده ملی است که همه کار این بستنی از صفر تا صد با دست انجام می شود، خبری از ماشین بستنی سازی نیست، به همین خاطر است که بستنی «گَلِه» برغان در آن سوی مرزها هم طرفدار دارد و این بستنی جهانی شده است.
مجید گلدار بستنی فروش برغانی است که بستنی دست ساز خود را به ثبت ملی رساند و امروز گردشگران از جای جای ایران و جهان پرسان پرسان تا مغازه کوچکش در روستای برغان می آیند و یک کاسه از بستنی مخصوصش را نوش جان می‌کنند.
از عمو گلدار راز این بستنی خوشمزه را پرسیدیم که گفت: ماده اصلی این بستنی هربار 40 الی 50 کیلو گرم شیر تازه و چرخ نشده گاو و گوسفند است ، این شیر به همراه خامه، سرشیر ، ثعلب و شکر به بستنی تبدیل می شود که بسیارکشدار است لیکن مخلوط گلاب ناب ایرانی و زعفران ممتاز راز خوشمزگی آن است.
وی افزود: این بستنی حدود چهار ساعت توسط چند نفر به هم زده می شود و ساخت آن موارد خاصی دارد که باید بدون وقفه و خستگی انجام شود، از جمله اینکه قطره ای آب نباید وارد مواد اصلی بستنی شود وگرنه ماده خوب از آب در نمی آید و این عملیات در مقابل بستنی هایی که با همزن های برقی و دیگ‌های آلومینیومی انجام می شود، خاص است.
گلدار گفت: بستنی گَلِه در برغان از خوراکی های خاص است که همه آن را با نام بستنی گل و بلبل برغان می شناسند.
او می گوید: پیشنهادهای فراوانی به من می شود تا مغازه ام را به برج میلاد یا مراکز تجاری مهم در تهران، کیش ، اصفهان ، مشهد و حتی کشورهای آلمان و ترکیه ببرم اما من این مغازه کوچک برغان را از همه جای دنیا بیشتر دوست دارم ، حرف من این است که بستنی گل و بلبل برغان در همین جا بماند و علاقه مندان به بستنی، طعم این خوردنی خوشمزه را در این روستا بچشند.
وی می‌افزاید: این شهرت باعث افتخار من است و دوست دارم گامی موثر در رونق جاذبه‌های گردشگری استان البرز، بهبود وضعیت معیشت مردم روستایم و توسعه اقتصادی منطقه خود بردارم و میراثی ارزشمند برای فرزندانم بجا بگذارم، هرچند درآمدی که اینکار دارد با زحمات آن برابری نمی کند.
گلدار خاطر نشان کرد: بستنی گل و بلبل تنها یک خوراک نیست بلکه فرهنگ ایرانی همراه با آداب و رسوم پیشینیان است که نمی خواهم مانند صنایع دستی بی نظیر این روستا که امروزه تنها یاد و تصویر آنها باقی مانده از بین برود و این را وظیفه خود می‌دانم که در حفظ سنت های زیبای قدیمی بکوشم.
رئیس اداره میراث فرهنگی و گردشگری شهرستان ساوجبلاغ در این خصوص ز اظهار داشت: بستنی«گله » که در جهان شهره شده از شیر، شکر، ثعلب و مخلفات مخصوص تهیه شده که در بشکه ای از جنس گالوانیزه به مدت چهار ساعت با پارویی از جنس گردو توسط عمو مجید هم زده می شود و تمام مدت تشتی از یخ زیر این بشکه قرار دارد.
علیرضا طهماسبی گفت: این بستنی در میراث ناملموس فرهنگی کشور به ثبت ملی رسیده و از خوردنی‌های خوشمزه برغان است.
وی گفت: ساوجبلاغ از شهرستان‌های استان البرز دارای طبیعتی بکر و آثار تاریخی و ملی متعدد است اما نکته بارز این شهرستان استقرار روستاهای دیدنی و شگفت انگیز ایران است که آن را به یکی از مقاصد اصلی گردشگری و طبیعت گردی ایرانیان تبدیل کرده است.
طهماسبی می گوید: روستای برغان جدای از خوردنی‌هایش، آثار دیدنی فراوانی دارد، در ورودی روستا بساط بازارچه را می بینید از گوجه برغان گرفته تا توت و لواشک و گردو، دوغ و لبنیات تا کشک گوسفند و محصولات و صنایع دستی.
وی می گوید: همه چیز در این روستا برای دیدن و سیاحت کردن فراهم است ،از درخت چنار هزار ساله داخل مسجد تا حسینیه اعظم که بیش از 600 سال قدمت دارد و در ایام محرم تعزیه خوانان توانمند در آنجا به اجرای این هنر ایرانی می پردازند.
طهماسبی اظهار داشت: یکی از مناطقی که در استان البرز تعزیه آن شهرت دارد روستای برغان ساوجبلاغ است و مکان تعزیه بنای تاریخی و فرهنگی حسینیه است که این بنا در دوره صفویه احداث شده است .
وی ادامه داد: حسینیه برغان دارای رواق هایی در میان سرا و ایوان رفیع برای برگزاری مراسم تعزیه می باشد.
رئیس اداره میراث فرهنگی ساوجبلاغ گفت: آبگوشت سنتی برغان و چند سفره خانه، یک هتل کوچک در بین بازارچه روستای برغان می‌تواند پذیرای خوبی برای مسافران و گردشگران باشد.
فرماندار ساوجبلاغ هم معتقد است: گردشگری روستایی در دنیای امروز یکی از بخش‌های مهم فعالیت‌های اقتصادی محسوب می‌شود که عملیاتی کردن آن در روستاهای شهرستان جامه عمل پوشاندن به سیاست‌های اقتصاد مقاومتی است.
ابوالقاسم پالیزگیر گفت: شکوفا کردن اقتصاد مقاومتی در روستاها یکی از اهداف اجرای طرح روستای هدف گردشگری است.
وی افزود :با توجه به اینکه یکی از عوامل اصلی مهاجرت از روستاها معضلات معیشتی و اشتغال است، با اجرای طرح روستای هدف گردشگری در روستاها می‌توان سیر صعودی مهاجرت به سمت شهرها را کاهش داد.
پالیزگیر گفت: برخی از روستاهای شهرستان دارای جاذبه‌های تاریخی و طبیعی و مذهبی هستند که می‌توان گردشگری را در آن جا تقویت بخشیده و از این طریق منبع درآمد برای روستاییان به وجود آورد که در پی این قضیه مسیر توسعه روستا نیز هموار خواهد شد.
فرماندار ساوجبلاغ اظهار داشت: در زمان حاضر در این شهرستان 6 روستا و پنج منطقه هدف گردشگری وجود دارد که فقط در روستای برغان بیش از 10 میلیارد ریال هزینه شده است.
روستای برغان در دهستان برغان بخش چندار شهرستان ساوجبلاغ در غرب استان البرز و در کوه‌های البرز بین شهرهای کرج و هشتگرد واقع شده‌است.
براساس سرشماری مرکز آمار ایران جمعیت این روستا حدود 600 خانوار و 2 هزارنفراست .
حسینیه برغان، پل برغان و چنار مسجد برغان از نقاط دیدنی این روستا هستند.
محمدتقی برغانی (معروف به شهید ثالث)، ملا محمد ملائکه برغانی (مرجع اصولیون قزوین)، ملا محمدصالح برغانی (مؤسس مدرسه صالحیه قزوین و مدرس برجسته حوزه علمیه کربلا) حسین میرخانی برغانی بنیانگذار انجمن خوش نویسی ایران و زرین تاج برغانی ملقب به طاهره قره العین به این روستا منسوب‌اند.
از سوغات معروف روستای برغان می‌توان به آلوی برغان، عسل، توت، گردو ، سماق و لبنیات محلی اشاره کرد.
گردوی پوست کاغذی از دیگر سوغات معروف برغان می باشد.
سخن آخر اینکه عمو مجید و ساکنان دیگر روستای برغان امروز با کار و تلاش خود زندگی و رونق خاصی به دیار خود بخشیده اند و نمونه بارزی از اقتصاد مقاومتی به نمایش گذاشته اند که انتظار می رود این سبک و سیاق زندگی در تمام مناطق کشور به خلق محصولاتی متفاوت و زندگی سرشار از خیر و برکت تبدیل شود.
9933/ 6155
انتهای پیام /*