به گزارش روز پنجشنبه خبرنگار اجتماعی ایرنا، سه راه امین حضور. در میان راسته فروشندگان لوازم برقی و در نزدیکی امامزاده یحیی خیابانی واقع شده که انتهای آن به کوچه فخرالملک و عمارت بی نظیر دبیرالملک می رسد.
عمارتی باشکوه که امروز میزبان جشنواره غذاهای سنتی و سالم افغانستان و ایران همراه با اجرای بخشی از موسیقی سنتی و زنده این کشور شده است. مراسمی که بانی آن خانه کودک شوش انجمن حمایت از حقوق کودکان است.
برای رسیدن به محل برگزاری جشنواره، باید از محوطه ای عبور کرد که دورتادور آن را گلدان های گل و درختانی سرسبز احاطه کرده اند. حوض آبی وسط حیاط یادگار معماری قدیم ایرانی است که به هویت خانه دبیرالملک جان بخشیده است. درست در گوشه دیگری از حیاط عمارت با عنوان شاه نشین، صندلی و میزهای مراسم چیده شده است. کودکان افغانستانی سر از پا نمی شناسند. گروهی از خوشحالی یکدیگر را دنبال می کنند و عده ای پای موسیقی زنده نشسته و با سراینده همخوانی می کنند.
در طرف دیگر چند زن افغان تبار که از مادران کودکان دعوت شده به این مهمانی هستند، لباس محلی افغانستان را به تن کرده و در حال درست کردن غذای محلی هستند.
گروهی از آنها با ظرافت گلوله های گوشت را در میان خمیر دست سازشان می پیچند و در آخر داخل ظرف داغ از روغن تفت می دهند. اما کار به همین جا ختم نمی شود. این بخشی از مراحل پخت «منتو» است. خانم ها پس از تفت آن را در سینی بزرگ می چینند و رویش را با ادویه، ذرت و لوبیا پر می کنند. با دیدن تصویر غذا دل هر تازه واردی به صدا می افتد.
جالب اینکه مدیران و مربیان خانه کودک شوش نیز لباس های آبی و صورتی و زرشکی زنان افغانستانی را به تن کرده تا جمع را همراهی کنند. گویا کابل کوچکی در عمارت دبیرالملک شکل گرفته است.
این مکان به پیشنهاد شهرداری در اختیار مسئولان انجمن حمایت از حقوق کودکان و خانه کودک شوش قرار گرفت تا آنها با برگزاری این جشنواره سنت افغانستان را در میان مردم محلی خودشان، اهالی منطقه و افرادی که از دور و نزدیک برای تماشا به این عمارت آمده اند احیا کنند.

*بولانی، منتو، قابلی پلو
در میان جمع حدیث قنبرنژاد، مربی هنر خانه کودک شوش و مسئول بخش روابط عمومی خانه کودک شوش را می بینم. لباس زیبای آبی رنگ زنان افغان تبار را به تن کرده و با مادران کودکان افغانستانی حسابی گرم گرفته است. به سراغش می روم. برای مصاحبه به گوشه دنجی از عمارت دبیرالملک می رویم. حدیث فعالیت خود را از خردادماه 97 در این مجموعه آغاز کرده است. او می گوید: هدف کلی ما از اجرای این برنامه آشنایی مردم منطقه و جاهای دیگر با مدرسه شوش است.
به گفته حدیث آنها سه نوع غذای اصیل افغانستان را برای این جشنواره انتخاب کردند. «بولانی، منتو و قابلی پلو »که بولانی با آرد و سبزی های گشنیز و تره تهیه می شود، قابلی پلو، متشکل از مخلوط برنج و گوشت و هویج است و منتو نیز گوشت چرخ کرده است که با لپه و لوبیا سرو می شود که مواد اصلی را داخل خمیر قرار می دهند. «میرزاقاسمی» و «دلمه» هم غذاهای ایرانی است که در این مراسم طبخ و در میان شرکت کنندگان سرو می شود.
مردم با این غذاها و موسیقی سنتی زنده شان و فرهنگ و لباس و پوشش محلی افغانستان آشنا می شوند. در این میان بچه های افغانستان فرصت این را دارند که با فرهنگ بومی منطقه شان بیشتر آشنا شوند و آن را به خاطر بسپارند. «از طرفی ما هم دوست داشتیم با پوشیدن این لباس ها، همدلی بیشتر با افغان تبارها داشته باشیم. این برنامه برای این است که همکاری و کارگروهی بین بچه ها خیلی بیشتر شود».
حدیث درباره شرایط بچه های افغانستان در ایران گفت: این بچه ها و خانواده هایشان از کشوری جنگ زده به ایران آمده اند وخیلی از آنها از نظر مالی، فقر فرهنگی در شرایط خوبی به سر نمی برند و سعی می کنیم در مدرسه و در کنار کودکان ایرانی به آنها نیز آموزش بدهیم. این درحالی است که به همه به یک میزان رسیدگی می شود و این وظیفه انسانی مااست.

*کودکانی که آشپز می شوند
حدیث درباره شرکت کنندگان در این همایش گفت: 40 بچه بالای 12 سال در این مراسم حضور دارند. این درحالی است که لباس های اصیل افغانستانی در این مراسم را نیز از مادران و دوستان افغان تبار تهیه کردیم. آنها لطف کردند و این لباس ها را برای ما آوردند تا حس و حال مراسم بیشتر به فرهنگ بومی آنها نزدیک شود.
به گفته حدیث آنها از 7 ماه پیش برنامه این مراسم را چیده و در تلاش برای اجرای آن بودند. «اول قرار بود هر کسی غذایی درست کرده و بیاورد اما بعد قرار بر این شد بچه ها همراه با مربی و موادی که در اختیارشان قرار می دهیم، غذاهای محلی را درست کرده و در آخر میان تماشاچیان سرو کنند. به همین دلیل بچه ها در 5 گروه 10 نفره همراه با دو سه مربی کار طبخ غذاهای محلی و کارگروهی شان را شروع کردند».

*به یکدیگر احترام بگذاریم
حدیث درباره تجربه ارتباط خود با خانواده ها و کودکان افغانستان می گوید: باید یاد بگیریم به افراد لقب ندهیم. متاسفانه خیلی از اوقات این افراد را در کوچه و خیابان با لقب افغانی صدا می کنند که این کار درست و اخلاقی نیست. این افراد هم برای خود ملیت، مذهب و شخصیت دارند.
به گفته حدیث، برای شروع این مراسم بچه ها و خانواده هایشان بسیار مشتاق بودند و دوست داشتند بازدیدکنندگان زیاد به تماشای فرهنگ و سنت آنها بیایند. «آنها دوست داشتند با کمال احترام به استقبال مهمانان خود بروند و بهتر است ما هم به آنها احترام بگذاریم».
به همین دلیل در خانه کودک شوش مربیان در تلاش هستند تا بچه ها را از فقر و آسیب های منطقه دور کرده و به آنها آموزش داده و در کنار آن حرفه آموزی را نیز یادشان بدهند.
کم کم وقت سرو ناهار شده است. همه پشت میزها به خط شده اند. بیشتر از افغانستانی ها،ایرانی های شرکت کننده در مراسم برای تست غذاهای محلی افغانستان لحظه شماری می کنند. آنها که موفق به تست شده اند، درباره خاصیت غذاها و طعم هایشان صحبت می کنند و موسیقی زنده افغانستان فضا را پر کرده است. خانواده ها و بچه های شرکت کننده در این مراسم امیدوار هستند باز هم اینگونه مراسم برگزار شود تا مردم با جنبه های دیگری از زندگی، فرهنگ و سنت افغانستانی ها آشنا شوند.
گزارش از فاطمه شیری
اجتمام* ف ش* 1200

انتهای پیام /*

اجتماعی

جشنواره غذا

ایران و افغانستان