در اوایل قرن گذشته زمانی که هنوز کاوش های هوایی در قدم های اولیه بود، «جولیوس نبرونر» اختراعی را به نام خود ثبت می کند.
به گزارش «توریسم آنلاین» او با نصب یک دوربین مینیاتوری به سینه کبوتر ، عکسهای شگفت انگیز هوایی می گرفت.
او در حقیقت یک داروساز بود که از کبوترها برای انتقال دارو به بیمارستان شهر نزدیک محل زندگی اش استفاده می کرد.
پدر و پدربزرگ او نیز داروساز بودند و ایده استفاده از کبوتر برای حمل پیام و چیزهای کوچک در حقیقت ایده پدر او بود که توسط جولیوس ادامه پیدا کرد.
یک روز که کبوتر به ماموریت فوری رفته بود ،برنگشت و جولیوس گمان کرد که کبوتر گرفتار یا کشته شده است اما پس از یک ماه به خانه بازگشت.
و ایده ساخت و نصب دوربین برای ردیابی و دانستن مسیر سفر کبوتر در ذهن او شکل گرفت!
سیستم پنوماتیک در دوربین شاتر را در فواصل از پیش تعیین شده باز می کرد و در هر پرواز امکان ۳۰ بار عکسبرداری و کبوتر برای حمل دوربین ۷۵ گرمی دارای دو لنز در جهات مختلف آموزش دیده بود.
این اختراع ابتدا مورد توجه قرار نگرفت تا اینکه در سال ۱۹۰۸ با ارائه عکسهای گرفته شده توسط کبوتر ، ثبت شد.
امروزه عکاسی هوایی توسط هواپیما ، ماهواره ها و دوربین های پرنده انجام می شوند.
