آخرین روستای مسکونی پیش از دشت کویر، فرحزاد است که در دهه ۱۳۲۰ خورشیدی با ساختن دوازده خانه- به نیت دوازده امام- بنا شده است.
در قدیم به محلی که کاروان های شتر برای استراحت یا شب مانی بار می انداختند(بار به زمین می گذاشتند) بارانداز می گفتند این محل ممکن بود اتاق، کاروانسرا، چاه آب و یا وسط بیابان بدون هیچ سرپناهی باشد. اقامتگاه سنتی بارانداز(یک و دو) دو تا از این خانه ها هستند. بارانداز یک، خانه پدری برادران طباطبایی است که از سال ۱۳۸۵ به اقامتگاه تبدیل شده است. کمی بعد بارانداز دو- بزرگترین خانه محلی روستا- نیز پس از مرمت و بازسازی به بهره برداری رسید. سبک معماری باراندازها برگرفته از معماری درون گرای روستاهای کویری است و با خشت و کاه گل ساخته شده است. بارانداز یک ۵ اتاق و بارانداز دو ۸ اتاق دارند. هر دو بارانداز ایوان شاه نشین، باغچه، سرویس بهداشتی ایرانی و فرنگی و حمام دارند. همچنین در هر دو بارانداز منقلی برای روشن کردن آتش و پذیرایی با چای آتشی وجود دارد. در محل ورودی بارانداز یک، مکانی برای نشستن دور آتش و مراسم آتشونی ایجاد شده است که در همین جا، آبگوشت معروف “لاخُلی” در زیر آتش پخته می شود.
باراندازها به صورت خانوادگی اداره می شود و محل زندگی خانواده طباطبایی شهر جندق در ۴۵ کیلومتری روستای فرحزاد است بنابراین برای اقامت در بارانداز باید از پیش هماهنگی و رزرو انجام شود
