در این مطلب، جزایری را به شما معرفی می کنیم که زمانی بدون سکنه بودند ولی بعداً به حدی شهرنشینی در آن ها رواج پیدا کرد که مناطق ساخته شده تمام جزیره را در بر گرفت، و شهرهای جزیره ای را تشکیل داد.

۱. ونیز (Venice)
ونیز که به خاطر آبراهه هایش در جهان مشهور است، روی مجمع الجزایری از ۱۱۷ جزیره ساخته شده که به وسیله ۴۵۵ پل به یکدیگر متصل هستند. در مرکز قدیم، آبراهه ها به عنوان جاده عمل می کنند، و تقریباً هر شکلی از حمل و نقل روی آب و یا با پای پیاده است.

البته این شهر جزیره ای به آرامی در حال غرق شدن است و در حین جزر و مد های بالا در پاییز و زمستان، پیاتزا سن مارکو که پایین ترین سطح جزیره است به طور کامل در آب فرو می رود. در طول ۱۰۰۰ سال گذشته، این جزیره به اندازه ۷ سانتی متر در هر قرن به زیر آب رفته، و گزارشات اخیر نشان داده که فقط در قرن اخیر، شهر ونیز حدود ۲۴ سانتی متر پایین رفته است. این شاید بیشتر مربوط به بالا آمدن سطح آب در دریای آدریاتیک باشد. یک راه حلی که پیشنهاد شده این است که شهر را از طریق پمپاژ آب به خاک های زیر جزیره، به ارتفاع بالاتری از سطح دریا انتقال دهند.

۲. منهتن (Manhattan)
منهتن یکی از پنج شهر خودمختار نیویورک است و وقتی مردم نیویورک سیتی را تصور می کنند، این شهر به ذهنشان می آید. منهتن در واقع جزیره ای شهری و شامل شناخته شده ترین جاذبه های نیویورک است. کلمه «منهتن» از مردم بومی لنیپ می آید که پیش از اروپایی ها در این منطقه سکونت داشتند و به معنای «جزیره تپه های بسیار» ترجمه می شود. در سال ۱۶۲۵ هلندی ها قلعه ای در جزیره منهتن ساختند، که تولد نیویورک سیتی را رقم زد. امروز منهتن یکی از پرتراکم ترین شهر های جزیره ای در جهان است، و طبق آمار سال ۲۰۰۸ تعداد ۱۶۳۴۷۹۵ نفر در مساحت ۵۹.۴۷ کیلومتر مربع زندگی می کردند.

۳٫ ماله (Malé)
ماله پایتخت و پرجمعیت ترین شهر مالدیو است. بیش از ۱۰۰ هزار نفر در این جزیره کوچک جای گرفته اند. از آنجایی که هیچ حومه شهری در اطراف آن وجود ندارد، تمام زیرساخت ها در خود شهر واقع شده است. آب از آب های شیرین زیرزمینی تأمین می شود و برق نیز در داخل شهر با استفاده از ژنراتورهای دیزلی تولید می شود. مواد زائد جامد به جزیره های نزدیک انتقال پیدا می کند و به منظور پر کردن تالاب ها استفاده می شود. فرودگاه بزرگ نزدیک جزیره از این طریق ساخته شده است.

۴٫ فلورس (Flores)
فلورس جزیره ای است که در دریاچه پتن ایتزا واقع شده و توسط گذرگاهی به خشکی متصل می شود، و در سمت دیگر آن شهرهای دوقلوی سانتا النا و سن بنیتو قرار دارند. در همین جزیره فلورس بود که آخرین حکومت مستقل مایا در مقابل فاتحان اسپانیایی مقاومت کرد. شهر آن ها به نام نوه پتن (به معنی شهر جزیره) سرانجام در سال ۱۶۹۷ با حمله اسپانیایی ها با قایق نابود شد.

برای بسیاری از گردشگران، دلیل اصلی بازدید از فلورس نزدیکی آن به خرابه های مایا از تیکال است. ولی خود جزیره هم مقصد بسیار زیبایی پر از ساختمان های مسقف قرمز، خیابان های باریک سنگ فرش شده، کلیسایی تاریخی و انواع هتل ها و رستوران ها است. برای بسیاری از توریست ها این شهر جزیره ای چیزی بیشتر از فقط یک توقف در طول سفر و بلکه یک مقصد به یادماندنی است.

۵٫ نسبار (Nesebar)
نسبار که از آن به عنوان «مروارید دریای سیاه» یاد می شود، شهری جزیره ای در بلغارستان است که تاریخ سه هزاره همواره در حال تغییری را به خود دیده است. بخش باستانی این شهر در جزیره ای متصل به ناحیه خشکی واقع شده، و شواهد حضور تمدن های گوناگون در دوره وجود این جزیره را در آنجا می توان یافت. گاهی اوقات گفته می شود که بیشترین تعداد کلیسا به ازای هر نفر در نسبار وجود دارد و نمایانگر میراث معماری غنی ارتدکس اروپای شرقی است.

۶٫ تروگیر (Trogir)
تروگیر در نزدیکی شهر اشپلیت کرواسی واقع شده و یکی از شهرهای قرون وسطی در اروپاست که به بهترین شکل از آن محافظت شده است. خیابان های کوچک قرون وسطایی در این جزیره مسحورکننده در برگیرنده رستوران های پنهان و گالری های خیره کننده ای است. تفرجگاه عریضی کنار دریا وجود دارد که به بندری زیبا پر از قایق های بادبانی ختم می شود. با ترکیبی جذاب از معماری رومی و گوتیک، کلیسای جامع سنت لارنس، تالار شهر و قلعه مربوط به دوران قرون وسطا از زیبایی های تروگیر هستند.

۷٫ مکسکالتیتان (Mexcaltitan)
مکسکالتیتان جزیره مصنوعی کوچکی است که در ساحل مکزیک در اقیانوس آرام قرار دارد. در ماه های ژوئن تا فصل بارانی اکتبر، آب خیابان ها را در بر می گیرد و همه با استفاده از قایق از جایی به جای دیگر پارو می زنند.

برخی کارشناسان معتقدند که مکسکالتیتان در واقع همان سرزمین افسانه ای آزتلان، خانه مردم باستانی آزتک است. امروزه این شهر بیشتر شهر میگوهاست، چرا که در هر جای شهر می توان آن ها را مشاهده کرد.

۸. ایسولا دی پسکاتوری (Isola dei Pescatori)
ایسولا دی پسکاتوری (به معنی جزیره ماهیگیران) شمالی ترین جزیره از سه جزیره اصلی بورومئان در دریاچه ماجوره ایتالیا است. با جمعیتی حدود ۵۰ نفر، این تنها جزیره از بین آن سه جزیره است که در تمام طول سال ساکنانی در آن اقامت دارند. خیابانی باریک در مسیر اصلی آن به کوچه هایی سنگ فرش شده و از آنجا به تفرجگاهی متصل است که جزیره را در بر گرفته است. تفرجگاه همیشه پر از آدم است و خانه ها طوری ساخته شده اند که اجازه این امر را بدهند. با اینکه حرفه سنتی ماهیگیری هنوز هم وجود دارد، زیبایی های حیرت انگیز آن گردشگری را تبدیل به مهم ترین منبع درآمد ساکنان جزیره کرده است.

۹٫ سانتا کروز دل ایسلوته (Santa Cruz del Islote)
جزیره سانتا کروز نزدیک ساحل کارائیب کلمبیا واقع شده و به طور غیر رسمی پر تراکم ترین جزیره جهان است. این جزیره ۹۰ خانه و جمعیتی نزدیک به ۱۲۰۰ نفر دارد که در این جزیره حدوداً ۱ هکتاری جای گرفته اند. ساکنان این جزیره مردگان خود را در جزیره ای نزدیک دفن می کنند چون که هیچ فضایی برای قبرستان وجود ندارد. آن ها در جزیره ای به نام موکورا فوتبال بازی می کنند، چرا که تنها فضای عمومی در سانتا کروز تقریباً نصف زمین تنیس است.

۱۰. لینداو (Lindau)
شهر تاریخی لینداو نزدیک نقطه تقاطع اتریش و مرزهای سوئیس در قسمت شرقی دریاچه کنستانس واقع شده است. این شهر با نواحی خشکی از طریق پل و خط آهن در ارتباط است و حدود ۳۰۰۰ نفر در آن سکونت دارند. این شهر پر از ساختمان های سبک قرون وسطی و نیمه چوبی است، و مقصد جذابی برای گردشگران به شمار می آید.