تک گل «گونسالو گوئدس» در دقیقه ۶۰ فینال لیگ ملت های اروپا در حالی امضایی بر سند قهرمانی تیم ملی پرتغال در برابر هلند پرستاره بود که این تیم در ۲ دهه گذشته توانسته در سطح جهان و اروپا نتایج فوق العاده ای کسب کند؛ نتایجی که عنوان قهرمانی جام ملت‌های اروپا ۲۰۱۶، نایب قهرمانی جام ملت‌ها ۲۰۰۴، عنوان چهارمی جام جهانی ۲۰۰۶ آلمان و قهرمانی در نخستین دوره لیگ ملت‌های اروپا از این دست افتخارات است.
افتخاراتی که در گذر سال‌های نخست قرن بیست و یک میلادی با ستاره‌هایی مانند ژائو پینتو، ننو گومژ، لوئیس فیگو، پپه، دکو، میگوئل، کریستیانو رونالدو به دست آمده است. البته در کسب این افتخارات همیشه پای ثابت یک شماره هفت در میان بوده است که می‌شود از وی به عنوان مرد سیر نشدنی فوتبال جهان یاد می‌شود. مردی که با وجود کسب پنج عنوان برترین مرد فوتبال جهان همچنان برای کسب جام‌های بیشتر تلاش می‌کند و برخی از این نابغه فوتبال به عنوان فینال باز حرفه‌ای یاد می‌کنند.
رونالدو در طول دوران ورزشی خود در عرصه ملی و باشگاهی در ۲۷ فینال به میدان رفته و آمار فوق العاده کسب ۲۰ پیروزی را به ثبت رسانده است. ستاره پرتغالی در ترکیب منچستریونایتد، رئال مادرید، یوونتوس و تیم ملی پرتغال در مجموع این ۲۷ بازی موفق به زدن ۱۹ گل و ارسال ۲ پاس گل نیز شده و میانگین کسب پیروزی ۷۴.۰۷ را به ثبت رسانده است.
هر چه رونالدو در رقابت‌های باشگاهی در فینال‌ها موفق بوده است در دیدارهای ملی صحنه‌های ماندگار او در آن بازی‌ها با اشک‌هایی گره خورده که حکایت از ناکامی ها دارد؛ ناکامی که یا منتهی به باخت تیم ملی پرتغال در فینال ۲۰۰۴ برابر یونان شگفتی ساز بود و شماره ۱۷ آن زمان پرتغال را به گریه انداخت یا ناشی از خطای شدید «دیمیتری پایت» فرانسوی بود.
در یورو ۲۰۱۶ هر چند که بازی فینال با تک گل «ادر» به سود پرتغال به پایان رسید اما تصویر گریه‌های رونالدو هنگام خروج از زمین یکی از سوژه‌های ماندگار رسانه‌ها شد.
اما شب گذشته و در حالی که لاله‌های نارنجی اروپا در فینال حریف یاران رونالدو بودند، رونالدو در ذهن خود روزهایی را تداعی کرد که در اوج جوانی در یورو ۲۰۰۴ تک گل این تیم را در برابر هلند به ثمر رساند؛ آن زمان شماره ۱۷ پرتغالی شهرتی به اندازه این روزها نداشت اما شاگرد آلکس فرگوسن همواره به دنبال آن بود قدم در مسیر ستارهایی مانند «اوزه بیو» و «لوییس فیگو» بگذارد.
مرد حریص فوتبال پرتغال با تکیه بر استعداد ذاتی خود در فوتبال و تمرینات مستمر نه تنها مانند ۲ ستاره قبلی این کشور توپ طلای فوتبال جهان را تصاحب کرد، بلکه با حضور در تیم‌های بزرگی مانند منچستر یونایتد، رئال مادرید و یوونتوس توانست از این ۲ ستاره بگذرد و و به یکی از امپراطوران فوتبال مدرن تبدیل شود.
رونالدو شب گذشته آن جوان ۱۵ سال پیش در برابر هلند نبود، بلکه یک فرمانده بی بدیل در میدان بود که نه تنها توجه تمام مدافعان را به خود جلب کرد بلکه حرکات او در میدان مورد توجه رسانه‌ها و عکاسان کنار زمین قرار گرفت.
شاید او شب گذشته در برابر «ورجیل فن دایک» آسمان خراش هلندی‌ها موفق به گلزنی نشد اما به کلکسیون افتخارات او جام دیگر اضافه شد جامی که نشان داد شماره هفت برتر فوتبال جهان اشتهایی سیری ناپذیر در موفقیت دارد.
شب گذشته فینال دیگری برای تیم ملی پرتغال و رونالدو به پایان رسید و جام قهرمانی در این کشور ماند اما آنچه بیش از قهرمانی روند رو به رشد فوتبال این کشور را نشان می‌دهد گردش نخبگان و جایگزین شدن ستارهای جدید است. ستاره‌هایی که در نبود رونالدو در مرحله گروهی لیگ ملت اروپا توانستند بالاتر از لهستان و ایتالیا نامدار به مرحله نیمه نهایی صعود کردند. در این مرحله پرتغال با هتریک رونالدو، سوئیس را از پیش رو برداشت و به فینال صعود کرد.
ورزشی **۲۰۵۲**۱۰۶۷**