فلزیاب؛ انواع فلزیاب و کاربردها
درباره دستگاه فلزیاب به زبان فارسی در اینترنت یا مجلات داخلی چیزی پیدا نمی‌کنید و اگر هم چیزی باشد متعلق به شرکت‌ها یا افرادی است که از فروش فلزیاب فایده می‌برند. من بعد از تجربه و آزمایش فلزیابهای مختلف و تحقیق علمی و عملی درباره آن‌ها این مطالب را به زبان ساده و بدون استفاده از اصطلاحات و لغات فنی مربوطه نوشتم تا قابل استفاده برای همه باشد
فلزیاب یک وسیله الکترونیک است که حضور فلز در نزدیکی آن را تشخیص می‌دهد. فلزیاب‌ها برای پیدا کردن اتصالات فلزی پنهان درون اشیاء، یا آیتم‌های فلزی زیر زمین، مفید هستند. آن‌ها اغلب شامل یک دستگاه دستی با یک پروب سنسور می‌شوند که می‌تواند بر روی زمین و دیگر اشیا قرار گیرد. اگر سنسور نزدیک به یک تکه فلزی باشد، این امر با یک تن تغییر در گوشی یا یک سوزن در حال حرکت بر روی یک نشانگر نشان داده می‌شود. معمولا دستگاه نشان می‌دهد فاصله؛ فلز نزدیک‌تر است، بالاتر از تن در گوشی و یا بالاتر سوزن می‌رود. یکی دیگر از انواع رایج، “راه رفتن” از طریق فلزیاب مورد استفاده برای غربالگری امنیتی در نقاط دسترسی در زندان ها، دادگاه‌ها و فرودگاه‌ها است که برای کشف اسلحه‌های پنهان فلزی بر روی بدن فرد است.
ساده‌ترین شکل یک فلزیاب شامل یک نوسان کننده‌ای است که یک جریان متناوب تولید می‌کند که از طریق یک کویل تولید کننده یک میدان مغناطیسی متناوب عبور می‌کند. اگر یک قطعه فلز هدایت الکتریکی نزدیک به سیم پیچ باشد، جریان‌های گردابی در فلزی القا می‌شوند و این باعث ایجاد یک میدان مغناطیسی می‌شود. اگر یک سیل دیگر برای اندازه گیری میدان مغناطیسی استفاده شود (به عنوان یک مغناطیس سنج عمل می‌کند)، تغییر در میدان مغناطیسی به علت شیء فلزی می‌تواند تشخیص دهد. اولین فلزیابهای صنعتی در دهه ۱۹۶۰ توسعه یافتند و به طور گسترده‌ای برای کاوش‌های معدنی و سایر کاربرد‌های صنعتی مورد استفاده قرار گرفتند. استفاده‌ها شامل شناسایی مین‌های زمینی، تشخیص سلاح‌هایی مانند چاقو و اسلحه (به ویژه در امنیت فرودگاه)، زمین شناسی جغرافیایی، باستان شناسی و شکار گنج است. همچنین از فلزیاب برای تشخیص جسم خارجی در مواد غذایی و در صنعت ساخت و ساز برای تشخیص میله‌های تقویت شده فولاد در بتن و لوله‌ها و سیم‌های دفن شده در دیوار‌ها و کف‌ها استفاده می‌شود. بزرگترین تغییر فنی در فلزیاب ها، توسعه سیستم تعادل القایی بود. این سیستم شامل دو کویل بود که به صورت الکتریکی متعادل بودند.
هنگامی که فلز به مجاورت آن‌ها معرفی شد، آن‌ها نا متعادل می‌شدند. فلزیابهای مجاز برای تشخیص بین فلزات، این واقعیت بود که هر فلزی دارای پاسخ فاز متفاوت در هنگام برخورد با جریان متناوب است. دانشمندان مدت زیادی از این واقعیت شناخته شده بودند؛ در فلزیاب‌ها زمانی توسعه یافته بود که می‌توانست به طور انتخابی فلزات مطلوب را شناسایی کند، در حالی که نادیده گرفتن آن‌ها غیرممکن بود. فروش فلزیاب در فرانسه مجاز است. اولین استفاده از فلزیاب‌ها در فرانسه که به اکتشافات باستان شناسی منجر شد، در سال ۱۹۵۸ رخ داد: افرادی که در شهر گریینوورت لیس هاورن کورت زندگی می‌کردند که از بمب‌های جنگ جهانی اول به دنبال مس بودند با گنجینه نقره‌ای رومی یافتند. قانون فرانسه بر روی تشخیص فلز مبهم است، زیرا تنها به هدف دنبال شده توسط کاربر از یک فلزیاب اشاره دارد. اولین قانون برای تنظیم استفاده از فلزیاب قانون ۸۹-۹۰۰ از ۱۸ دسامبر ۱۹۸۹ بود. این آخرین بدون تغییر در ماده L. ۵۴۲-۱ کد میراث، که بیان می‌کند “هیچ شخص ممکن نیست با استفاده از تجهیزات برای تشخیص اشیاء فلزی، برای اهداف تحقیقاتی و آثار تاریخی، تاریخ، هنر و باستان شناسی، بدون داشتن مجوز اداری که براساس معیار متقاضی و ماهیت و روش تحقیق صادر شده است، استفاده شود.