اگر اهل روستاگردی و کشف جاذبه‌های ناشناخته کشور هستید، «درکش» یکی از همان مقاصدی است که باید در برنامه سفرهای خود جای دهید.
روزنامه توریسم نوشت:این روستا در منطقه کوهستانی «هاور» و در عمق دره‌ای استقرار یافته که از سطح دریا هزار و ۴۰ متر ارتفاع دارد و توسط کوه‌های بلند احاطه شده است.
به راستی چند بار نام روستای «درکش» به گوشتان خورده است؟ آیا دوست دارید مهمان کردهای کرمانجی در خراسان شمالی شوید؟ آیا تا به حال پیش آمده است که به آوازهای محزون آنان، وقتی با دو تار همراه می‌شود، گوش فرا دهید؟ تا به حال دوتارنوازی کرمانجی‌ها را دیده‌اید؟ از مهمان‌نوازی و غیرتمندی‌شان چیزی شنیده‌اید؟ وصف رسم و رسوم و سنت‌هایشان در جشن و عزا چطور؟ اگر راجع به همه اینها کنجکاوید، به روستای «درکش» بروید که مردمش بیشتر کردهای کرمانجی‌اند.
درکش، روستایی خوش آب و هوا و کوهستانی است که چشمه‌های فراوان و بس زیبا در اطرافش جاری است و یافته‌های باستان‌شناسی در حوالی برج تاریخی سبزعلی‌خان قراچورلو و تپه‌های اطرافش نیز نشان می‌دهند که این روستا عمری ۲۰۰ ساله دارد.
درکش یکی از روستاهای گردشگری خراسان شمالی است که در منطقه هاور در شهرستان مانه و سملقان قرار دارد و به عنوان یکی از دل‌انگیزترین جاذبه‌ها و کم نظیرترین جلوه‌های گردشگری روستایی این استان بر دامنه کوه «یامان داغی» لمیده است.
روستای درکش با طبیعتی جنگلی و کوهستانی، با چشمه‌سارها و آبشارهای مصفا، در حاشیه غنی‌ترین ذخیره‌گاه جنگل‌های بلوط شرق کشور در «هاور»، جاذبه‌های بی‌بدیل طبیعت را در خود جای داده است، از باغ‌های میوه و انواع گیاهان دارویی و شفابخش تا گونه‌های مختلفی از حیات وحش، تپه‌های باستانی و چشم‌اندازهای بکر و دلپذیر که جلوه‌ای خاص و بی‌مانند به این تفرجگاه بخشیده‌اند.
گنجینه‌ای از گیاهان دارویی: برای دیدن درکش باید به ۳۰ کیلومتری شهر آشخانه مرکز شهرستان مانه و سملقان و ۷۰ کیلومتری بجنورد مرکز استان خراسان شمالی سفر کنید. از زیباترین جاذبه‌های طبیعی روستای درکش، می‌توان به مراتع وسیع و سرسبز اطراف روستا، حواشی رودخانه زومار و دره کنداب در جنوب آن اشاره کرد، اما آنچه دوستداران طبیعت را به درکش می‌کشاند، جنگل زیبا و انبوه بلوط در نزدیکی آن است که تنها جنگل بلوط شرق کشور به شمار می‌رود. یک نکته دیگر هم درباره درکش هست که بد نیست آن را بدانید. این روستا بنا بر نظر گیاه‌شناسان، گنجینه‌ای کم‌نظیر از گیاهان دارویی ایران است، به گونه‌ای که تاکنون ۳۸۰ گونه گیاه دارویی در این روستا شناسایی شده است که ۷۹ گونه از این گونه‌ها، بسیار ارزشمند است.
در عین حال، کوه‌های جنوب این منطقه که بخشی از رشته کوه آلاداغ به شمار می‌رود، پوشیده از انواع درختان جنگلی است که مناظر بسیار زیبا و محیطی دلچسب را برای گردشگران و کوهنوردان پدید آورده است. از جنگل‌های این منطقه می‌توان به جنگل «زو» و جنگل «هاورگوزگ» اشاره کرد. رودخانه‌های متعددی همچون رودخانه هاور، چشمه کندآب، کانی شخو و کانی گوزگ هم در این منطقه جاری است که در اکثر ماه‌های سال، پرآب هستند.
زیستگاه مرال‌ها: جنگل‌های منطقه هاور، یکی از زیستگاه‌های مرال (گوزن قرمز) است. مرال‌ها که جثه‌ای بزرگ و تنومند دارند، همه ساله در اواخر اسفند تا اوایل فروردین، شاخ‌های خود را از دست می‌دهند و شاخ‌های تازه‌ای درمی‌آورند. این شاخ‌ها در ابتدا مخملی شکل و تدریجاً تا زمان جفت‌گیری، استخوانی می‌شوند. جالب است که این حیوانات شبگرد، به صورت اجتماعی زندگی می‌کنند.
صخره‌نوردی در برف: آب و هوای سرد و کوهستانی باعث می‌شود که «درکش» این روزها برفگیر و خنک باشد، بنابراین اگر در زمستان راهی این روستا می‌شوید، باید خود را برای صخره نوردی و کوهنوردی در برف آماده کنید، اما در تابستان، این روستای زیبا جای خنکی است که برای فرار از گرمای تابستان مقصد ایده‌آلی به شمار می‌رود. درکش طبیعتی زیبا همراه با چشمه سارهای آب شیرین فراوان دارد و در میان آن رودخانه «زوهار» جاری است. آبشارهای درکش هم جذابیت این روستا را دو چندان کرده‌اند.
میعادگاه گردشگران: درکش علاوه بر جاذبه‌های طبیعی، از نظر تاریخی هم روستای ارزشمندی است. برج تاریخی سبزعلی خان قراچورلو و تپه های متعدد باستانی که در اطراف روستا به چشم می‌خورد، از سابقه کهن تاریخی این روستا حکایت دارند. این درحالی است که درکش دغدغه گردشگر ندارد! کوه «یامان داغی»، مسیرآبشار «کنگره زو» و «کندآب»، جنگل‌های زیبا و پوشش گیاهان دارویی موجب شده است که این روستا در طول سال، به میعادگاه کوهنوردان، گردشگران و دوستداران طبیعت تبدیل شود. شغل بیشتر مردم درکش، زراعت است. آنها شیعه جعفری هستند و به زبان کردی کرمانجی صحبت می‌کنند و به جز کشاورزی، به باغداری و دامداری هم مشغولند. با این حال، بیشتر محصولاتی زراعی آن ها گندم، جو، یونجه، ذرت و چغندر قند و محصولات عمده باغی شان انگور، گرود، هلو و سیب است.
کشتی با چوخه: ورزش بومی این روستا کشتی باچوخه است و اگر در بهار گذارتان به درکش بیفتد، ممکن است شانس آن را داشته باشید که مراسم باچوخه را در این روستا ببینید. در سفر به درکش همچنین از نان سنتی این روستا که «فتیر مسکه» نام دارد، غافل نشوید. این نان در رستوران‌ها طبخ نمی‌شود، اما اهالی مهربان روستا می‌توانند به درخواست شما آن را برایتان تهیه کنند.