استان چهارمحال و بختیاری حدود ۹۰۰ روستا دارد که هر کدام از این روستاها از نظر گردشگری زیبایی خاصی دارد و تعداد بیشماری از این روستاها نیز دارای بافتهای تاریخی است که باید به پتانسیلهای گردشگری این روستاها توجه شود.
زهرا صالح نژاد/ روزنامه توریسم
یاسه چای یکی از این روستاها است که از جاهای دیدنی شهرکرد به شمار میرود و در کنار زایندهرود و در ۵۲ کیلومتری شهرکرد و ۶۰ کیلومتری نجفآباد اصفهان واقع شده است. یاسه چای یا یاسه چاه حدود ۴۰۰ سال قدمت دارد. این کلمه ترکیبی از یاسه و چای است که کلمهای ترکی است و به معنای جایی است پهنای رودخانه زیاد میشود. «یاسو» به معنی «پهن» و «چای» به معنی «رودخانه» است.
مردم روستا به زبان ترکی سخن میگویند. این آبادی دارای دالانهای قدیمی و بافت معماری خاصی است که آن را به یک روستای هدف گردشگری تبدیل کرده است. این روستا به علت کم بودن زمین برای احداث خانه بیشترین بهره را از زمینها گرفته است و این مهم موجب شده که در این روستا کوچهای به چشم نیاید، بلکه رفتوآمدها از طریق دالانها صورت گیرد. تونلهای روستا با گذشت بیشتر از یک قرن همچنان پابرجاست.
مسیر اصلی این دالان به طول ۴۰۰ متر، شمال و جنوب روستا را به هم وصل میکند و ۵ دالان فرعی، راههای ارتباطی خانههای بافت قدیمی است. بافت روستای یاسه چاه از خشت و گل و متعلق به دوره صفویه است. هسته اولیه آن در بخش غربی و اطراف حمام و مسجد بوده و کم کم به سمت شرق توسعه یافته و برای حفظ امنیت روستا و کنترل آمد و شد تنها راه ورود و خروج دروازه شرقی و غربی بوده است.
دو دروازه اصلی این روستا در زمان حمله و هجوم اقوام بیگانه در ادوار گذشته توسط اهالی بسته میشد. روستای یاسه چای در گذرگاه کمربند سبز زایندهرود قرار دارد که در میان باغهای وسیع گردو و بادام همگونی طبیعت و معماری تاریخی را به نمایش گذاشته است. خانههای مسکونی روستا عمدتا نقشه ساده و بدون دید مستقیم از درب ورودی دارند.
این روستا به علت شکل هندسی و داشتن خانهها و دالانهای تاریخی روستایی منحصر به فرد برای توسعه گردشگری روستایی است و میتواند مقصد جذابی برای سفرهای پساکرونا باشد. نوسازی و استفاده از مصالح امروزی میتواند روستا را از حال تاریخی بودن خارج سازد. مردم روستا باید برای ورود گردشگر بسیار و توسعه روستا از ظرفیت تاریخی و خانههای تاریخی استفاده کنند و نقش مردم در حفظ این روستا بسیار قابل توجه است.