شهر های بتنی خاکستری چنان انسانها را در خود غرق کرده اند که گویا خلقت زمین از ابتدا چنین بی رنگ و تصنعی بوده است.

به گزارش«توریسم آنلاین»: وقتی نقاش بزرگ دست به قلم شود طیف های مهمانی رنگش را نمی توان شمرد. در فاصله نه چندان دور تابلو های خداوندی را می توان با جان و دل دید.
یکی از این نقش های طراح دو عالم آلاداغ لار می باشد که گشت در آنها وعکاسی بی وقفه در آن روحی تازه به بیننده خود خواهد داد.
آلاداغ لار، نام محلی کوه‌ها و تپه‌های رنگارنگی است، که در بخشهایی از آذربایجان و زنجان قرار گرفته اند.

قدمت و دلیل رنگی بودن کوه های آلاداغ لار

طبق گفته های زمین شناسان کوه های رنگی آلاداغ لار حدودا ۱۵ میلیون سال قدمت دارند.دلیل رنگی بودن این کوه ها فرایند کوه زایی بوده که و با بالا آمدگی کوه ها ایجاد شده است.این کوه ها دارای رسوبات آهن دار هستند.و تغییر املاح و نوع آن ها در رنگ رسوبات تثبیت و موجب تشکیل کوه های رنگی شده است.در حقیقت وجود رسوبات درون خاک کوه های آلاداغ لار موجب رنگارنگ بودن این کوه هاست.که هر قسمت آن، در ترکیب با اکسیژن و گازهای موجود در هوا بر اثر واکنش های شیمیایی به رنگ های متفاوتی در آمده است.

“آلاداغ لار” یا کوههای رنگی یکی از شگفتی آفرینش که در ۲۵ کیلومتری شمال شرقی تبریز و در مسیر شهرستان اهر- تبریز و خواجه و اتوبان میانه – زنجان قرار دارد. آلا داغ لار، نام محلی کوه ها و تپه های رنگارنگی است، که در بخشهایی از استانهای آذربایجان و زنجان قرار گرفته اند. وجود روستاهایی در اطراف این کوه‌ها وجهه زیباتری به آنها داده است چرا که خانه‌های این روستاها نیز همچون خاک این کوه‌ها رنگین است. گویی طبیعت با رنگ‌های شاد به پایکوبی و سرور پرداخته باشد. کوه‌های رنگارنگ را در سفر جاده ای از زنجان و ماهنشان به تبریز میتوان دید. در نگاه اول کوههای رنگی را شاید یک دفتر نقاشی فرض کنید، اما وقتی با دقت به مناظر و کوهها و تپه ها می نگرید جز زیبایی که خداوند خلق کرده نخواهید دید. کوههای رنگی یا آلاداغ لار یکی از مناظر زیبا روی زمین به شمار می آید. این مناظر آنقدر نادر و عجیب‌ اند که گاهی ما تصور می‌کنیم در حال دیدن مناظره ی از یک سیاره دیگر هستیم. وجود رنگهایی همچون قرمز، زرد، سفید و نارنجی چشم های انسان خیره می کند.

شهر تبریز در گوشه‌ی شمال‌غربی ایران قرار دارد و تاحدودی به‌واسطه‌ی همین موقعیت جغرافیایی‌ با سایر نقاط ایران متفاوت است. اولین و بارزترین تفاوت آن‌ها را می‌توان در زبان محلی مردم دید که به ترکی آذری صحبت می‌کنند و مردم محلی علاقه‌ای به استفاده از زبان فارسی ندارند. گردشگران اگر سؤالی به فارسی بپرسند، معمولا به زبان ترکی به آن‌ها پاسخ داده می‌شود.

نگاهی علمی به کوه های رنگی

این کوه ها از نظر علم زمین شناسی متعلق به سازندهای قرمز بالایی زمین (Upper Red) هستند که در اکثر نقاط ایران مرکزی (بر اساس تقسیم بندی زمین شناسی) بر روی توف های ائوشن قرار می گیرند. در اینجا لازم است با چند مفهوم زمین شناسی آشنا شویم تا بتوانیم تعریف فوق را درک کنیم:

سازند به مجموعه ای از لایه های زمین گفته می شود که ترکیب سنگ شناسی مشخصی دارند و در سطح وسیعی گسترش یافته و امتداد دارند. حد فاصل این لایه ها با لایه‌های زیرین و بالایی کاملا مشخص است اما ضخامت معینی ندارند.

توف نوعی سنگ متشکل از خاکستر آتشفشانی است که همزمان انفجار آتشفشانی از زمین خارج می‌شود. ذرات این سنگ کمتر از ۲ میلی‌متر هستند و به دلیل سَبُکی کیلومترها حرکت می‌کنند تا بر روی هم قرار گیرند. اگر ذرات خاکستر داغ باشد این ذرات به هم جوش می خورند و سنگ توف را تشکیل می دهند.

ائوشن از دورهای زمین شناسی است که به 56 میلیون سال پیش تا 33.9 میلیون سال پیش اشاره دارد. در این دوره زمین با آب و هوای گرم روبه رو بوده و  اوایل آن گرم‌ترین آب  هوای ۱۰۰ میلیون سال گذشته زمین را داشته است.

هر چند تماشای این کوه‌ها حتی در حال گذر از کنارشان لذتبخش است، اما پیشنهاد ما به شما این است که چند ساعتی فرصت بگذارید و در دل این کوه‌های زیبا پرسه بزنید چرا که نوع بافت آنها به شکلی است که شما با تصاویر عجیب تر و زیباتری رو به رو خواهید شد، عبور «راه آب‌ها» میان این کوه‌ها شکل و شمایلی به گذرگاه‌های کوه بخشیده که دیدنش دل هر گردشگری را می‌برد.

این کوه‌ها به دلیل رنگی بودنشان به ویژه رنگ مسی و زرد در شرایط نور مناسب و هوای گرم سوژه مناسبی برای عکاسی طبیعت به شمار می‌رود.

مراقب این اثر ارزشمند باشید و با آسیب زدن به آن، زیبایی هایش را از بین نبرید.

زباله هایتان را در طبیعت جا نگذارید تا نسل آینده هم بتواند از آن لذت ببرد.