محمد احمدزاده زمانی-به عنوان سرمربی- در بین انزلی چی ها محبوبیت بسیاری داشت؛ همان سالهایی که کاشف ستاره هایی مثل مازیار زارع و پژمان نوری لقب می گرفت، عمارت ملوان را ملک بی چون و چرای خود می دانست و در هر شرایطی ملوانی ها از او دفاع می کردند.

اوضاع به نحوی بود که اگر به هر دلیلی «ممی» از ملوان می رفت هیچ مربی دیگری را یارای جانشینی او نبود و در نهایت این احمدزاده بود که مجددا به ملوان باز می گشت.
اوضاع به همین منوال بود که احمدزاده در پی سالها حضورش در ملوان نتوانست آنچنان که باید تیم محبوب انزلی را مثلا به روزهای اوج مرحوم سیروس قایقران برساند و دیگر آن محبوبیت گذشته را از دست داد.
از وقتی آخرین بار احمدزاده هدایت ملوان را بر عهده گرفت و بعدش با تلخکامی از این تیم رفت دیگر در ملوان جای خالی اش احساس نمی شد.
او که بعد از آن تریلی خرید و دل به جاده ها زد و در آمد این کار را بهتر از فوتبال دانست اما به این سوال پاسخ نداد که همان تریلی پردرآمد را مگر از راه فوتبال به دست نیاورده است؟!
احمدزاده حالا دوباره سرمربی ملوان شده در حالی که طی ۱۰ سال گذشته حضورش در فوتبال، کارنامه روشنی ندارد. حالا اما مانند گذشته بازگشتش برای ملوانی ها خوشحال کننده نیست و کمتر کسی می تواند ممی را منجی ملوان بنامد.