چهارراه گلوبندک یکی از چهارراه‌های قدیمی تهران است. این چهارراه هر سال در روز تاسوعا محل اجتماع حلواپزان است.

چمدان: کنار مسجد کربلایی‌های چهارراه گلوبندک هر ساله زنان نذر می‌کنند اگر حاجتشان را گرفتند، حلوا بپزند. آنقدر این رسم جا افتاده که اکنون آن مکان در روز تاسوعا به کوچه حلواپزان معروف شده است.

روایتی درباره این سنت وجود دارد. چند متر بالاتر از حسینیه کربلایی‌ها در کوچه امیر چترچی منطقه گلوبندک خانه‌ای هست که بنا به روایاتی، پدر خانواده منبرنشین و روضه‌خوان بوده است. حدود ۲۵ سال پیش در چنین روزی در این خانه حلوا می‌پختند. بعد از آنکه پدر و مادر خانواده فوت می‌کنند، فرزندان برای سروسامان دادن به وضعیت خانه برخی وسایل کهنه را دور می‌ریزند که منبر هم جزء آنها بوده است اما هر بار که آن‌ را از خانه خارج می‌کردند، دوباره به نحوی به داخل خانه بر می‌گشته است. بعد از آن فرزندان خانه و منبر را وقف می‌کنند و چندین بار مراسم حلواپزی در این خانه برگزار می‌شود.

حالا در اینجا رسم بر این است که هر کسی باید از ۷ نفر هفت لقمه حلوای نذری بگیرد و اگر حاجتش را گرفت سال بعد خودش یکی از حلواپزان کوچه باشد. به همین دلیل است که حالا بعد از چند سال تعداد این افراد بیشتر از سال‌های قبل شده است.