در این مطلب آمده است: آیا سرمایه گذاری در گردشگری بین المللی می تواند در قالب موتور رشد اقتصادی مورد استفاده قرارگیرد؟
تقویت کننده های گردشگری به طور مداوم برای سرمایه گذاری و پشتیبانی به دنبال این فرض هستند که گردشگری یک مکانیزم موثر برای رشد اقتصادی است، از طریق ایجاد جاذبه های جدید یا از طریق زیرساخت ها وپیشرفت ها، شکی نیست که سفرهای بین المللی وگردشگری بخش عمده ای از اقتصاد جهانی را تشکیل می دهد و بزرگترین بخش خدمات در تجارت بین المللی است. گردشگری در فهرست پنج منبع درآمد صادرات بین المللی80درصد کشورهای دنیا قرار دارد.
صنعت گردشگری بین المللی اثبات کرده است در برابر رکود اقتصاد جهانی مقاوم است و سالیان درازی است که بایک رشد یکسان با وجود همه چالش های اقتصادی در دنیا رو به پیشرفت درحال حرکت است.کشورهای دنیا شهرهای مقصد گردشگری خود را با عناوین مختلفی چون شهر برتر منابع طبیعی یافرهنگی به دنیا عرضه می کنند تا پول توریست هادر شهرها یا به اصطلاح در اقتصادهای محلی یا اقتصادهای شهری هزینه شود.این اتفاق موجب ایجاد مبادلات بین المللی، ایجاد شغل، افزایش درآمد و در نهایت درآمد مالیاتی دولتها می شود.
پس به همین دلیل دولت ها همیشه پشتیبان شهرهای گردشگر پذیر خود هستند و سعی دارند که این شهرهای خود را در معرض دید قرار دهند، چرا که رشد اقتصادی این شهرها به واسطه گردشگری رشد اقتصادی کشور را موجب می شود و از سوی دیگر چون شهر گردشگر پذیر در قالب یک رویکرد در دولت چنین کشورهایی پذیرفته شده است و اثرات زیست محیطی و اجتماعی کمتری نسبت به دیگر صنایع دارد کشورها بر روی درآمدهای صادراتی چنین شهرهایی نیز حساب می کنند. برای همین همه به دنبال حضور گردشگر بیشتر در شهرهای کشورشان هستند. دیگر در دنیا کسی به دنبال معرفی کشورش نیست بلکه این شهرها به واسطه جاذبه های منحصر به فرد، گردشگران را به سوی خود می کشند و اقتصاد محلی را رشد می دهند.
این اتفاق در واقع هم مسیری آسانتر برای مدیران کلان دولتی به حساب می آید هم مدیران شهری را در بحث بین المللی بیش از پیش درگیر می کند. به همین خاطر در اهداف توسعه اقتصادی و سرمایه گذاری برای رشد صادراتی شهرهای گردشگر پذیر را بر اساس میزان جذب گردشگر مدنظر قرار میدهند. برای مثال در سال گذشته شهر پاریس14میلیون گردشگر داشته است و نسبت به دیگر شهرهای گردشگر پذیر دنیا موفق تر عمل کرده است.
مدیران کشورهای توسعه یافته توسعه اقتصادی رابر اساس صنعت گردشگری امن ترین و سریعترین راه می دانند و چنین رشدی را درازمدت و معیشت مربوط به این صنعت را با دوام تر توصیف میکنند. آنها سعی دارند که شهرهای بزرگتر خود را به مزیت صنعت گردشگری مجهز کنند تا در توسعه شهر و اقتصاد شهری که امروز قدرتمندترین شهرها را می سازند عقب نمانند و به همین خاطر تلاش می کنند که در روابط تجربی توسعه گردشگری و رشد اقتصادی را به صورت شهر به شهر پیش ببرندومدیران شهری خود را سفیران دیپلماسی می دانند. اما چرا مدیران در دنیا تا این اندازه برای صنعتی چون گردشگری و شهرهای گردشگرپذیر خود ارزش قائلاند، به این دلیل که9.5درصد از تولید ناخالص داخلی جهان یعنی چیزی حدود هفت تیریلیون دلار ارزش آفرینی می کنند و این اتفاق هیچگاه متوقف شدنی نیست و حتی طی سالهایی که وضعیت اقتصادی دنیا با چالش مواجه می شود این شهرها و این صنعت با کمترین مشکل به فعالیت خود ادامه می دهند. پس ورود سرمایه های خارجی به شهر از یک سو و ایجاد شغل بیشتر در این شهرها مدیران شهری و مدیران کان کشورها را وادار میکند تا گردشگری را فراموش نکنند و برای رشد آن در دنیا تلاش کنند. به همین خاطر امروز ما نام شهرهایی چون پاریس، لندن، نیویورک و … را در قالب شهر قدرتمند بیان می کنیم، چرا که گردشگر پذیر و از نظر اقتصاد شهری چرخش اقتصادی بالایی دارند.
در ایران، اما با وجود شهرهای گردشگر پذیری همانند اصفهان، شیراز، تبریز و … نتوانسته ایم از آن تولید ناخالص جهانی و از هفت تیریلیــون دلار گردش مالی حتی درصدی کسب کنیم. این اتفاق به این دلیل روی داده که همچنان مدیران شهری و مدیران کان کشور به یک درک مشترک از گردشگری نرسیده اند تا بتوانند بسترسازی کنند. به همین خاطر همچنان در ایران این شهرها نیستند که معرفی می شوند و دیپلماسی همچنان روند سنتی خود را طی میکند.
7141/6026/
انتهای پیام /*