فرصت کمی تا آغاز تعطیلات عید نوروز باقی ‌مانده و برای یک سفر مفید و متفاوت در این ایام، چه بهتر که زودتر مقصد خود را انتخاب کنیم.

دنیای اقتصاد: در فرصت باقی‌مانده هر روز یک جاذبه را در پهنه وسیع ایران معرفی خواهیم کرد. مبنای معرفی این جاذبه‌ها که از میان جاذبه‌های ملموس و ناملموس هستند، بکر بودن، دور بودن نسبت به مرکز، اهمیت، متفاوت بودن و… است. برای آنکه بیشتر از این جاذبه‌ها بدانید، می‌توانید رد آنها را در اینترنت جست‌وجو کنید.

تا به‌حال به موز‌هایی که از بازار تره‌بار تهیه می‌کنید دقت کرده‌اید؟ تا به‌حال کنجکاو شده‌اید که بدانید این موزها چگونه و در کجا تولید می‌شوند؟ بیشتر موزهایی که دست کم در پایتخت و دیگر شهرهای نیمه شمالی کشور به فروش می‌رسند، خارجی هستند، اما هرچه بیشتر به سمت جنوب کشور برویم، شانس اینکه بتوانیم موزهای وطنی بخریم بیشتر می‌شود.
موزهای داخلی در جایی حوالی چابهار کشت و برداشت می‌شوند. کشاورزان زیادی در حوزه بخش زرآباد، دهستان کهیر، باهوکلات چابهار، شیرگواز و عورکی زمین‌های خود را به کشت موز اختصاص داده‌اند. این به معنای آن است که اگر راهتان به این مسیر خورد می‌توانید از موزستان‌های جذاب منطقه دیدن کنید و از نزدیک متوجه تفاوت موزهای داخلی و خارجی شوید. موزی که در باغ‌های موز سیستان‌وبلوچستان تولید می‌شود، گونه «هاریچال» است.
این‌گونه موز که از پاکستان وارد و نخستین‌بار در ‌سال ۴۸ در سیستان‌وبلوچستان کاشته شد، میوه‌های کوتاهی دارد و برخلاف موزهای وارداتی کشیده نیست. اگر این موزها را امتحان کرده باشید، خواهید فهمید که طعم آن شیرین‌تر از موزهای وارداتی است و عطر بیشتری دارد.