به گزارش خبرنگار فرهنگی ایرنا، پیام «اودره آزوله» مدیر کل یونسکو به مناسبت 27 اکتبر؛ روز جهانی میراث دیداری – شنیداری روز شنبه در آیین گرامیداشت روز جهانی میراث دیداری – شنیداری در محل کتابخانه ملی ایران خوانده شد.
در این پیام که توسط مریم سلطان زاده، سرپرست دفتر منطقه ای یونسکو در تهران قرائت شد، آمده است :
«میراث دیداری – شنیداری بخش مهمی از میراث فرهنگی ما است. تصاویر و اصوات که بر روی فیلم‌ها، نوارهای ویدیویی و صوتی ضبط شده‌اند گذشته ما را زنده کرده و اتفاقات، صحنه‌ها و موقعیت‌هایی را در حافظه جمعی ما ثبت می‌کنند که بدون آنها از خاطر ما حذف می‌شدند یا ساکن و بی حرکت می‌ماندند.
میراث دیداری – شنیداری، منبعی ارزشمند از دانش و گواه و شاهد زنده‌ای بر تنوع اجتماعی، فرهنگی و زبانی ما است.
با این وجود این یادگار که تا امروز زنده مانده و برای تاریخ‌دانان، دانشمندان و مردم عادی که در جست‌وجوی دانش گذشته خود ضروری هستند، آسیب‌پذیر است. منسوخ شدن فناوری‌ها و رسانه‌های آنالوگ و بی‌توجهی، از عوامل تهدیدکننده این یادگارها هستند. این میراث به ویژه در برخی شرایط اجتماعی – سیاسی در معرض خطر است.
دقیقا به همین علت یونسکو بزرگداشت این روز جهانی را آغاز کرد تا عموم مردم را از ضرورت نیاز به پاسداری از میراث دیداری – شنیداری آگاه کند، از موسسه‌هایی که دارای این میراث هستند پشتیبانی کند و دسترسی بیشتر به آرشیوها را ترویج کند.
همچنین یونسکو مشوق دیجیتال کردن آرشیوهای مستند است و منابع دیداری – شنیداری زیادی را نیز در فهرست برنامه حافظه جهانی جای داده است: از نوارهای کنسرت‌های آرتا فرانکلین و لیونل همپتون در فستیوال جاز مونترو در فرانسه تا مستندات منحصر به فردی که در سال 1950 درباره قبیله جوهوآنسی در صحرای کالاهاری واقع در نامیبیا شکل گرفتند و نیز آرشیوهایی از کنفرانس باندونگ در سال 1955 در اندونزی.
امسال روز جهانی میراث دیداری – شنیداری که با همکاری شورای هماهنگ‌کننده موسسات آرشیوهای دیداری – شنیداری برگزار شده است بر موضوع «داستان ادامه‌دار» تمرکز دارد.
هدف به نمایش گذاشتن آرشیوهای خانوادگی و شخصی، بیرون آوردن آنها از اتاق‌های زیر شیروانی و زیرزمین‌ها و به اشتراک گذاشتن تکه‌هایی از زندگی و لحظاتی که بر روی فیلم یا نوار ویدیویی ثبت شده‌اند. به این ترتیب می‌توان زندگی‌ای که به گذشته تبدیل شده است را با احساس دوباره زنده کرد.
این آرشیوها که گاهی فراموش می‌شوند یا مورد بی‌توجهی قرار می‌گیرند می‌توانند خوراکی برای حافظه جمعی ما و برقرارکننده ارتباط میان نسل‌ها باشند.
احساساتی که آرشیوها در ما بر می‌انگیزند این ارتباط‌ها را می‌سازند.
میراث یک شیء ساکن نیست بلکه انباشته از معنا، اهمیت و همه احساساتی است که زندگی‌های نسل‌های گذشته را همراهی می‌کنند.»
فراهنگ**3009**3079** 1055
انتهای پیام /*