به گزارش ایرنا، کار نصب کردن حفاظ های کابلی از چند روز گذشته در دهانه ها و رواق های سی و سه پل آغاز شده و شهروندان اصفهانی شاهد نصب شدن سیم های فلزی به عنوان حفاظ روی این پل بوده اند.
شهرام امیری روز سه شنبه در گفت وگو با خبرنگار ایرنا افزود: پس از یک و نیم سال کار کارشناسی و تحقیق و نظر خواهی از کارشناسان و مسئولان حوزه میراث فرهنگی استان اصفهان و کشور، نصب حفاظ های کابلی برای حفاظت از رواق های سی و سه پل اصفهان تایید و اجرا شد.
وی با تاکید بر اینکه انتخاب سیم های کابلی بین پیشنهادهای مطرح شده، بهترین راه حل ممکن بود، اظهار کرد: ایده های مختلفی برای ایجاد حفاظ روی این پل مطرح شد که حفاظ کابلی با توجه به شرایط پل از جمله تردد زیاد و افزایش یافتن آسیب های وارده به رواق ها (راهروها) و دهانه های پل، به عنوان بهترین راه حل انتخاب شد.
رواق به معنای فضاهای سرپوشیدهٔ ستون دار یا راهرو و مدخل سقف دار است.
امیری با اشاره به اینکه سی و سه پل یکی از ۲ پل تاریخی دو طبقه اصفهان است، گفت: این پل یکی از اصلی ترین محورهای تردد پیاده رو در مرکز کلانشهر اصفهان و پل رابط بین نیمه شمالی و جنوبی این شهر محسوب می شود و روزانه هزاران نفر از روی آن تردد می کنند.
وی ادامه داد: همین موضوع باعث شده تا این پل از خطر آسیب هایی مانند آتش زدن، دیوارنویسی ، آلودگی انسانی و حتی پرت شدن افراد در امان نباشد.
وی با بیان اینکه رواق های سرپوشیده و دهانه های پل نیز از گزند این آسیب ها در امان نبود، تصریح کرد: این پل دارای ۲۰۰ دهانه بیرونی است که از داخل عرشه پل از طریق بیش از ۳۰ دهانه امکان راهیابی به رواق های پل وجود دارد.
مدیر روابط عمومی سازمان میراث فرهنگی اصفهان گفت: در طرح حفاظت و صیانت از رواق ها و دهانه های سی و سه پل، مقرر شد که حفاظ ها به گونه ای نصب شود که به سیما و منظر پل آسیب چندانی وارد نشود و از طرفی محدودیت هایی برای تردد و ورود به داخل رواق ها ایجاد شود.
وی اضافه کرد: همچنین مقرر شد این سیم ها روی پایه هایی (میله ) که داخل کف بتونی پل فرو رفته اند، نصب شده و با دیوارهای آجری پل چند سانتی متر فاصله داشته باشد.
امیری با تاکید بر اینکه در این طرح به هیچ عنوان میخ یا اتصالاتی به داخل بدنه اصلی پل وارد نمی شود، ادامه داد: لایه بتونی روی سی و سه پل نیز در سال ۱۳۴۹ ایجاد شده و از نظر میراثی، اشکالی به دلیل وارد شدن اتصالات به آن وجود ندارد.
وی با بیان اینکه ارتفاع این حفاظ ها حدود یک و نیم متر است، تصریح کرد: در واقع این حفاظ ها، نقش هشدار دهنده دارند و با نصب آنها در سه طرف ورودی هر دهانه، دیگر امکان تردد پیاده رو در داخل رواق های سی و سه پل وجود ندارد.
وی با تاکید بر اینکه این حفاظ ها به معنی حصار بنا نیست، گفت: با توجه به اینکه این حفاظ ها به عنوان سازه های الحاقی بر روی یک بنای تاریخی محسوب می شود، نیاز است که نوع نصب و اجرای طرح متفاوت باشد تا الحاقی بودن آن مشخص شود.
امیری با اشاره به نرده چوبی که در طبقه فوقانی پل خواجو وجود دارد، خاطرنشان کرد: این نرده در دهه ۴۰ روی این پل نصب شده اما به دلیل اینکه الحاقی بودن آن، مشخص و بارز نیست عده ای تصور می کنند که این نرده نیز متعلق به ۴۰۰ سال گذشته است.
امیری تاکید کرد: در واقع بهترین راه حل برای حفاظت از سی و سه پل، ایجاد محدودیت برای پیاده روی روی آن است که چنین امری با توجه به تبعات اجتماعی آن در زمان حاضر امکان پذیر نیست.
وی در پاسخ به اینکه آیا امکان استفاده از فناوری هایی مانند نور لیزر برای ایجاد حفاظ های هشدار دهنده روی پل وجود داشت، گفت: با توجه به حجم سنگین تردد پیاده رو از روی پل استفاده از چنین روش هایی جواب نمی داد.
امیری خاطرنشان کرد: با توجه به اینکه حجم تردد در طبقه فوقانی پل خواجو زیاد نیست، در زمان حاضر طرحی برای ایجاد حفاظ روی این پل نداریم.
سی وسه پل یا پل ‘ الله وردی خان ‘ شاهکاری از آثار دوران صفوی و یکی از قدیمی و طولانی ترین پل های تاریخی زاینده رود است که ۴۰۰ سال قبل بر بستر زاینده رود بنا شد.
این پل ۲۹۵ متر درازا و ۱۴ متر پهنا دارد و درازترین پل زاینده رود است که در سال ۱۳۱۰ در فهرست آثار ملی ایران قرار گرفت.
طرح ایجاد حفاظ بر روی سی و سه پل در دو سال گذشته با توجه به سقوط چند نفر از بالای پل قوت گرفت اما چگونگی نصب این حفاظ مورد بحث بود.
ت/ / ۳۰۱۱ / ۶۰۲۲
انتهای پیام /*