به گزارش ایرنا، فریدون الله یاری روز یکشنبه در جمع خبرنگاران افزود: سی و سه پل دارای تعدادی در و پنجره های آهنی است که در راستای ساماندهی و زیبا سازی این بنای تاریخی جای خود را به در و پنجره های چوبی می دهند.
وی اضافه کرد: برای جدا سازی در و پنجره های آهنی و جایگزین کردن در و پنجره های چوبی که با هنر سنتی گره چینی تزئین یافته اند در بنای تاریخی سی و سه پل اعتباری افزون بر یک میلیارد ریال هزینه خواهد شد.
وی افزود: مرمتگران با رعایت تمامی اصول حفاظتی و ایمنی تمام درهای قدیمی و آهنی سی و سه پل را به تدریج از این سازه جدا می کنند و در و پنجره های چوبی را جایگزین آنها خواهند کرد.
مدیرکل میراث فرهنگی استان اصفهان، همچنین از ساماندهی اتاق های شاه نشین پل تاریخی سی و سه پل پس از چند دهه خبر داد و گفت: سی و سه پل یکی از قدیمی و طولانی ترین پل های تاریخی زاینده رود است که در دو طبقه طراحی و بیش از ۴۰۰ سال قبل بنا شده است.
وی با اشاره به اینکه میانه پل و در محور غربی آن ۲ اتاق وجود دارد ، ادامه داد: بر روی بدنه این ۲ اتاق که با چهار لایه گچ پوشیده شده است تزئینات زیبائی به صورت کاربندی و نقوش گیاهی با رنگ های زیبائی وجود دارد.
الله یاری افزود: در و پنجره های این اتاق ها از چند دهه قبل برای جلوگیری از آسیب زدن رهگذران به تزئینات داخل آنها مسدود شده بود.
وی اضافه کرد: در راستای طرح ساماندهی و زیبا سازی این پل عظیم تاریخی که بیش از ۳۰۰ متر طول دارد، این اتاق ها مرمت و تا ۲ ماه آینده بر روی رهگذران و گردشگران بازگشایی می شود و رویدادی ارزشمند در حوزه میراث فرهنگی و گردشگری شهر تاریخی اصفهان به شمار می آید.
سی وسه پل یا پل ‘ الله وردی خان ‘ که شاهکاری از آثار دوره پادشاهی شاه عباس یکم است به هزینه و بازبینی سردار سرشناس او ‘ الله وردی خان ‘ بر بستر زاینده رود بنا شده است.
نام های دیگر این پل «سی و سه پل» و «پل سی و سه چشمه» و «پل چهارباغ» و «پل جلفا» و سرانجام «پل زاینده رود» است؛ تاریخ بنای این پل را شیخ علی نقی کمره ای شاعر زمان شاه عباس در شعری، سال ۱۰۰۵ هجری قمری درست همزمان با روزهایی که خیابان بی همتای چهارباغ ساخته شده، اعلام کرده است.
این پل ۲۹۵ متر درازا و ۱۴ متر پهنا دارد و درازترین پل زاینده رود است.
در دوره صفویان در کنار این پل مراسم جشن آبریزان یا آب پاشان برگزار می شده که در سفرنامه های جهانگردان اروپایی آن دوران نیز به برگزاری این جشن اشاره شده است.
این اثر در تاریخ ۱۵ دی ۱۳۱۰ شمسی با شماره ثبت ۱۱۰ به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.
۶۹۹۴ / ۲۰۹۳
انتهای پیام /*