به گزارش روز یکشنبه گروه فرهنگی ایرنا از پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری، محمد رضا سروش،اظهار کرد: سازه دست کند روستای نیگ از فضاهای مسکونی متعددی برخوردار است.
سروش افزود: پناهگاه زیر زمینی در دل ناهمواری های غربی روستای نیگ در جریان بررسی باستان شناسی شهرستان قاینات توسط علی حسن آبادی در سال ۱۳۷۵ شناسایی و یک سال بعد در فهرست آثار ملی کشور ثبت شده است.
به گفته این باستان شناس، فضاهای داخلی این پناهگاه شامل اتاقها، راهروها، یک هشتی مرکزی و یک سالن که ارتفاع سالن و هشتی در حدود ۵/۲ تا ۳ متر است و اتاق ها و راهروها کمتر از ۲ متر ارتفاع دارند.
سروش یادآور شد: ورودی فعلی اثر از سمت غرب در انتهای یک آغل گوسفند قرار دارد که این آغل ها نیز به صورت دستکند و در دل تپه ها و ناهمواری ها حفر شده و در اصطلاح محلی به آن ها، لون (loon) می گویند.
این باستان شناس گفت: راهروی اصلی سازه دارای محور شمالی – جنوبی است و بیشترین اتاق ها در بخش جنوبی متمر کز هستند.
سروش در ادامه با اشاره به مطمن نبودن از ابتدا و انتهای راهروها گفت: تاکنون حدود ۴۰ فضا شامل اتاقک های مختلف، راهرو و سالن در این سازه از خاک و رسوبات ناشی از سیلاب و ریزش سقف تخلیه شده است.
به گفته سروش، قریب به اتفاق قطعات و سفال های بدست آمده در این اثر متعلق به دوره ایلخانی (قرن هشتم) است.
وی ادامه داد: بنا بر شواهد موجود چنین به نظر می رسد که این سازه دستکند به وسیله سیلاب که به صورت ناگهانی و با شدت اتفاق افتاده، پر شده است.
او افزود: انتهای راهروی جنوبی در جایی به سطح زمین متصل می شود که در گذشته قلعه روستا بوده است اما در حال حاضر هیچ اثری از این قلعه موجود نیست.
این باستان شناس اظهار داشت: پناهگاه زیر زمینی روستای نیگ در عمق ۷ متری زمین حفر شده است.
مجوز برنامه آوار برداری و پی گردی سازه دست کند زیرزمینی روستای نیگ توسط ریاست پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری صادر شده است.
فراهنگ**۳۰۷۹** ۱۷۰۱
انتهای پیام /*