امروز می خواهیم اندکی از مشهد فاصله بگیریم و سری به یکی از جاذبه های تاریخی که در نزدیکی این شهر قرار گرفته است بزنیم. راهی می شویم تا به ۲۵ کیلومتری شمال غربی مشهد برسیم،‌ جایی که بنایی پر رمز و راز با نمایی آجری و قرمز رنگ در برابر شما قد علم می کند و نگاه را به سوی خود خیره می سازد. بقعه هارونیه، یکی از جاهای دیدنی مشهد و همچنین یکی از قدیمی ترین آثار شهر توس است که در ابتدای شهرک تاریخی توس و نزدیکی آرامگاه فردوسی قرار دارد و سال هاست بسیاری از گردشگران،‌ پژوهشگران و باستان شناسان از آن بازدید می کنند. هارونیه مرتفع ترین ساختمان قدیمی این شهرک تاریخی به حساب می آید و با تزیینات منحصر به فرد خود، از دیگر سازه های کهن خراسان متمایز می شود. «قرن‌ها پیش اینجا زندان هارون‌الرشید بوده است»، «این مکان آتشکده‌ای متعلق به دوران پیش از اسلام است»، «امام موسی کاظم(ع) و تعدادی از شیعیان در این سیاه‌چال زندانی بوده و شکنجه شده‌اند!».
اینها اظهارات کارشناسی درباره اثری تاریخی مربوط به دوران صدر اسلام یا پیش از اسلام نیست، بلکه گوشه‌ای از نظرات مردم در بازدید از هارونیه توس است که تنها به دلیل نزدیکی با نام هارون‌الرشید خلیفه عباسی، شُبهه زیادی در ذهن عامه مردم ایجاد می‌کند.
هارونیه یکی از جاهای دیدنی مشهد ، بنایى ناشناخته و پررمز و راز و یگانه اثر برجاى مانده از شهر باستانى طوس است. این بنا در ۲۵کیلومترى شمال‌غربى مشهد در حاشیه غربى جاده مشهد – توس در ابتدای بولوار پردیس، بولوار اصلی و ورودی شهر توس قرار دارد. هارونیه بنایی آجری و مربع‌شکل است. فضاهای داخلی آن نیز شامل ورودی ایوان، چهارشاه‌نشین، گنبدخانه و سهاتاق فرعی است که تمامی این قسمت‌ها در معرض دید عموم قرار دارد. در محوطه بیرونی این بنا سنگ یادبود کوچکی از امام محمد غزالی قرار دارد و باغچه مستطیل‌شکل بزرگی نیز بر طبق نقشه اولیه بنا، روبه‌روی ایوان ‌هارونیه طراحی و ساخته شده است.

تاریخچه بنا
بناى هارونیه چشمگیرترین و قدیمی‌ترین اثری است که از طوس به جای مانده است.این بنا تا حدود صد سال پیش ویرانه‌ای بی‌نام بود اما از زمان احداث آرامگاه جدید فردوسی در سال‌های ۱۳۰۸ تا ۱۳۱۳ خورشیدی عوام آن را «زندان هارون‏» یا «بقعه هارونی» نامیدند، حال آن که نه تنها بنا از لحاظ شکل و نقشه هیچ گونه شباهتى به زندان ندارد، بلکه طبق مستندات تاریخى نیز نمى‏توان هیچ‌گونه ارتباطى بین این اثر و هارون‏الرشید، خلیفه عباسى یافت؛ چراکه هارون در سال‏۱۹۳ه‌.ق وفات یافته است در حالى که اصل بنا را با توجه به شکل معمارى، از دوره ایلخانى (قرن هشتم هجرى) مى‏دانند که بخش‌هایى در دوره تیمورى به آن افزوده شده است.
از طرف دیگر به دلیل تشابه سبک معمارى بنا به معمارى رازى-چهارمین و درعین حال کامل‌ترین سبک در شیوه‌های معماری ایران- این بنا را مربوط به قرن ششم هجرى مى‏دانند.
در حفاری‌هایى که به سال ۱۳۵۴ در این بنا صورت گرفت، ضمن پیداشدن سفال‌هاى مربوط به دوران سلجوقى، تیمورى و صفوى، جرز بسیار قطورى از سنگ و ملاط ساروج که یادآور پى‌بناى آتشکده‏هاى ساسانى است، مشاهده شد و آثار به‌دست آمده نشان می‌دهد که پى این بنا سابقه‏اى خیلى پیش از قرن ششم داشته است.
بررسى سفرنامه‏ها و نوشته‏هاى جهانگردان و پژوهشگران داخلى و خارجى که از حدود صد سال پیش تاکنون در نوشته‏هاى خود به این بنا اشاره کرده‏اند، نشان می‌دهد که تنها عوام و مردم بومى بودند که بنا را نخست نقاره‏خانه و سپس زندان هارون نامیدند و در پی آن نام «گنبد هارون‏» و هارونیه هم بعدها به کار برده شد.

کاربرى بنا
درباره هدف از احداث بنا و کاربرى آن نیز اختلاف‏نظر وجود دارد. برخى این مکان را مدرسه یا خانقاه و همچنین مدفن امام محمد غزالى مى‏دانند (قرن ششم) و برخى دیگر آن را مسجدى مى‏دانند که بعد از هجوم مسلمانان به ایران بر روى آتشکده ساسانى ساخته شده است. از آنجا که در قسمت‏شمالى بنا یک ردیف اتاق دیده می ‏شود، این سؤال در ذهن بیننده ایجاد مى‏شود که این مکان باید محل تدریس و علم‌آموزی باشد. با این فرضیه میتوانیم ارتباط اثر را با امام محمد غزالى دریابیم؛ چراکه امام محمد غزالى پس از آنکه تدریس در نظامیه بغداد را نپذیرفت در طوس ماند و همان‌جا خانقاهى براى صوفیان و مدرسه‏اى براى طلاب دایر کرد و شبانه‏ روز خویش را به عبادت خدا و خدمت‏به خلق مى‏گذراند.
هنگامى که سرگرم این کار بود، اجلش فرا رسید و در طابران طوس که موطن وى بود، بدرود زندگى گفت و در همان جا مدفون گشت. پس از پایان مرمت‏ساختمان، سازمان حفاظت آثار باستانى، سنگ مقبره‏اى به عنوان یادبود این عالم بزرگوار در جلو بنای یادشده نصب کرده است. عبدالحمید مولوى با استناد به برخى منابع تاریخى، هارونیه را خانقاه خواجه عثمان‌بن‌هارون، استاد معین‏الدین چشتى، قطب صوفیه چشتى در هند مى‏داند که به یادبود پدرش در قرن ششم خانقاهى در طابران طوس ساخته است.
وى این نظریه را که بنا خانقاه و مقبره امام محمد غزالى بوده رد مى‏کند؛ چراکه مورخان و جهانگردانى که از قرن ششم و هفتم به بعد به طوس سفر کرده‏اند، مدفن غزالى را خارج از باروى شهر (در قبرستان عمومى شهر) ذکر کرده‏اند حال آنکه برطبق برخى منابع مکتوب، هارونیه داخل حصار طوس قرار داشته است.
تحقیق در موقعیت دقیق شهر طوس عهد غزنوى و سلجوقى یا طابران و اختلاف محل آن با طوس مغولى که به دست پسر تیمور ویران شد و تطبیق حاصل تحقیق بر زمین‌های کنونی طوس ویران ممکن است محل مدرسه و خانقاه غزالى را به مقبره کنونی فردوسى نزدیک‌تر از محلى نشان بدهد که امروز در آن جا نشان قبر غزالى را باید جست.
بنابراین لازمه روشن‌شدن آن، حفاری‌های گسترده باستان‏شناسى در ویرانه‏هاى طوس است. همچنین گفته شده است که در اوایل نیمه سده هشتم یکی از سادات معتبر ولایت طوس به نام امیر نظام‌الدین علی (جدّ سیدعبدا… برزش‌آبادی) این خانقاه را به همراه دو خانقاه دیگر در روستاهای برزش آباد و ویرانی برای یکی از شیوخ بزرگ کبروی به نام شیخ عبدا… غرجستانی ساخته است.
از مجموعه یافته‌های تاریخى و خصوصیات معمارى بنا و شباهت‏ سبک آن به سبک رازى و مقایسه با نمونه‏هاى مشابه همچون آرامگاه علاءالدوله در سمنان، مقبره سلطان‌سنجر در مرو و قبر بابالقمان در سرخس، مقبره‌بودن بنا بسیار منطقی‌تر به نظر می‌رسد. غیر از خصوصیات معمارى، طاق کوچکى که در ضلع شمالى بنا وجود دارد و جمله «الدنیا ساعه‏» که بر روى گچبرى آن منقوش است، خود دلیل دیگرى بر مقبره‌بودن بناست‏، چون این جمله را فقط در مقبره‌ها به کار مى‏برند. هر چند حفارى که در موقع مرمت در اطراف بنا انجام شده و مشخص‌شدن پى بناهایى که در مجاورت آن وجود داشته، این گمان را که این مکان بخشى از یک مجموعه معمارى بوده تقویت مى‏کند.

معمارى بنا
تمام بناى هارونیه این مکان دیدنی شهر توس آجرى است و هیچ‌گونه تزیین کاشى در آن به کار نرفته است، این بنا به‌صورت چهارضلعى است که ابعاد آن در اضلاع مختلف به علت وجود قناسى نابرابر است. ابعاد آن به ترتیب ضلع شمالى ۵/۱۹متر، ضلع جنوبى ۲۰متر، ضلع شرقى ۲۸متر، ضلع غربى‏۲۹متر است.
ارتفاع گنبد از کف بنا۲۶متر، ارتفاع ایوان ۲۱متر، ارتفاع گنبد کوچک قسمت‏شمالى ۱۱متر، طول و عرض گنبدخانه ۱۲×۱۲متر و ارتفاع کمرپوش بنا از کف ‏۹متر است. داراى یک ورودى در سمت جنوب با سردر بسیار بلند بدون تزیینات کاشى و به طور کامل آجری و نیز گنبدخانه‏اى که در سطح وسیعى پوشیده است.
چهار پلکان مارپیچ در گوشه‌‏ها و سه اطاق فرعى در ضلع شمالى قرار دارد. درون گنبد ساده است و مقرنس‌کاری‌هایى مربوط به دوره تیمورى در رواق وسطى پشت ضلع شمالى گنبدخانه دیده مى‏شود.

مقایسه بنا
بقعه هارونیه یکی از جاهای دیدنی شهر توس به خاطر اندازه و انفراد و حجم جمع‌و‌جورش بنایى بسیار جالب است و آرامگاه سلطان سنجر در مرو را به یاد مى‏آورد. مقایسه این دو بنا با بناى جبل سنگ (گنبد جبلیه) در کرمان که از قرن هفتم‌‌ه.‌ق است و روشن‌تر از دو بناى یاد شده، خصلت‏ساسانى در آن آشکار است، پیشرفت معمارى را مدنظر قرار مى‏دهد. بناى طوس اگرچه کوچک‌تر است در تناسب با وقارش به آرامگاه الجایتو شباهت زیاد دارد.
شیارهاى عمودى که به نما ظاهرى نیرومند مى‏دهد سرمشق آن در گنبد سلطانیه است و پاره‏اى از اسپرهاى گچبرى مقبره بایزید در بسطام را به خاطر مى‏آورد. درباره شباهت هارونیه با مقبره سلطان‌سنجر و گنبد سلطانیه مى‏توان چنین گفت که در هر سه بنا بخش انتقالى حساس از گنبدخانه به گنبدى که در بالاى آن قرار گرفته به طرز زیبایی به‌وسیله توسط دهلیزهاى گوشه‏اى که سه‌کنج‏ها را پنهان ساخته انجام پذیرفته است و این حسن عمل برخلاف گنبدهاى اولیه سلجوقى است که در آن‌ها سه‌کنج‏ها به‌صورتى ناهنجار از بیرون نمایان است.
قاعده مدور گنبد که بیشتر در دوره‏هاى پیش فقط به صورت هشت گوشه برهنه‏اى بود، داراى رواق‌هایى است که دهلیزهاى آن‌ها با آجرچینى‏هاى مشبک تزیین شده و بدین طریق بدون اینکه چیزى از سادگى کل بنا بکاهد، صلابت‏حجم آن را تعدیل کرده است.
و سرانجام موزه تخصصی معماری استان خراسان‌رضوی به‌تازگی در محل این بنا احداث شده و از این طریق نمونه‌هایی برجسته و بارز از معماری ایرانی، در معرض دید علاقه‌مندان قرار گرفته است. همچنین در فضای بیرونی و پیرامونی هارونیه، سنگ‌های آرامگاهی به نمایش در می‌آیند که شامل تعدادی سنگ قبر از روستاها و شهرهای اطراف و نمونه‌هایی از حجاری و سنگ‌تراشی هستند.
قرار است در موزه معماری، ماکت‌هایی از بناهای تاریخی خراسان، کتیبه‌های سنگی، ضریح‌های چوبی، درهای ارسی و وسایل و آثار مرتبط با معماری نیز نگهداری شود.
آدرس : مشهد، بزرگراه قوچان-مشهد،‌ سه راه فردوسی، حاشیه بلوار شاهنامه، نرسیده به آرامگاه فردوسی، بقعه هارونیه

——————————————————————————————————————————————————————————————————————————————
گنبد هارونیه تنها اثر به جامانده از توس قدیم

تنها ثر بر جای مانده از توس قدیم بنای آجری است معروف به گنبد هارونیه که در دهه های اخیر به همت انجمن آثار ملی و میراث فرهنگی خراسان مرمت و باز سازی شده است مردم این بنا را زندان هارونیه می نامند و در متون وسفر نامه ها از آن مسجد توس آرامگاه و خانقاه غزالی نام برده شده است.

هارونیه که احتماﻷ مدرسه یا خانقاهی مربوط به سدﺓ هشتم می‌باشد سنگ یادبودی بنام محمد غزالی در وسط محوطه کارگذاشته شده است. چون آرامگاه « مام محمد غزالی » در توس می باشد و محل آن دقیقاً روشن نیست ، در مجاورت این بنا به یادبود این دانشمند ، سنگ مزاری نصب شده است

این ساختمان زیر زمینی دارد که عقیده عمومی مردم این است که به عنوان زندان از آن استفاده می شده است. تحقیقات اخیر نشان داده که هارونیه صرفا آرامگاه یا خانقاهی است گه در سده های هفتم یا هشتم هجری هم پهلو با یک بنای مذهبی دیگر و بر روی خرابه های ابنیه کهن ساخته شده است این بنا مشتمل بر یک فضای وسیع مربع گنبد دار به ارتفاع حدود۲۵ متر و وسعت ۱۲*۱۲ متر است در انتهای بنا سه حجره با اتاقک با تزئیناتی شامل گچبری قرار دارند تزدینات خارجی آن منحصر به قابهای عمودی وستون نماهای طرفین ورودی می باشد.

راه پله هایی دارد که می توان به طبقه دوم بنا رفت فعلاً آن را بسته اند ولی در دوران کودکی من باز بود و طبقه دوم را نیز چند بار دیده ام فضای بسیار کوچکی دارد. محل جدیدی که به تازگی در این محوطه توسط باستان شناسان پیدا شده ، می گویند مدرسه یا مسجد بوده است.