به گزارش روز یکشنبه گروه فرهنگی ایرنا از پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری، فاطمه فرشی جلالی، عنوان کرد: وجود شواهد معماری همچون برج و بارو در جانب غربی محوطه تاریخی سوخ چشمه و بقایای معماری نامتراکم در بخش های مختلف محوطه نشان می دهد که با یک دژ نه چندان مستحکم در آنجا مواجه هستیم.
جلالی افزود: البته کمبود مواد فرهنگی، فقدان سطوح استقراری و حضور چاله های آتش و نبود نهشته گذاری و انباشت لایه های فرهنگی نشان می دهد که محوطه به صورت دوره های کوتاه، موقت و مقطعی توسط گروهی کوچک مورد استفاده قرار می گرفته است.
او با اشاره به این نکته که طی دو فصل کاوش محوطه و با توجه به مساحت کاوش، بقایای فرهنگی همچون سفال بسیار کم و غیر شاخص است، گفت: با وجود کمبود مواد فرهنگی شاخص، حضور قطعات سفالی با نقش کنده، نقش قالبی و استامپی و سفال لعابدار احتمالا محوطه سوخ چشمه مربوط به اواخر دوران تاریخی/ قرون اولیه دورۀ اسلامی است.
این باستان شناس با بیان این نکته که عمدۀ بقایای معماری محوطه در زیر رسوبات طبیعی دفن شده است، گفت: حجم رسوب گذاری بر روی آثار معماری و فقدان آوار دیوار های کشف شده، نشان می دهد که نمی توان تاریخی متأخر برای این محوطه لحاظ کرد.
به گفته وی، در حال حاضر می توان چنین اظهار نظرکرد که در اواخر دورۀ تاریخی، اوایل دورۀ اسلامی در محوطه سوخ چشمه یک دژ دفاعی با چشم اندازی مناسب بر درۀ جرگلان ساخته شده است و ممکن است پس از مدتی، گروه های کوچ رو به صورت گذرا و مقطعی از آن استفاده کرده اند.
فصل دوم کاوش نجات بخشی محوطه سوخ چشمه در شهر رازوجرگلان خراسان شمالی با مجوز ریاست پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری انجام شد.
فراهنگ**۳۰۷۹** ۱۷۰۱
انتهای پیام /*