مهدی ویسانیان

امروز می خواهیم همراه مردانی شویم که که با طلوع خورشید دوستی دیرینه ای دارند، کشاورزانی زحمتکش که کوله بار و ابزار لازم برای برداشت علوفه را آماده می کنند تا روزی را با یاد خداوند به برداشت و دروی علوفه بپردازند.

آری امروز می خواهیم همراه مردانی از روستای درو از توابع بخش شاهرود شهرستان خلخال باشیم که برای کار و تلاش (دروی علف) از طلوع تا غروب خورشید ، در گرمای تابستان زیر نور سوزان آفتاب عاشقانه به کار و تلاش می پردازند.

به گزارش“توریسم آنلاین” این نوع کار ها در روستا بیشتر به صورت دسته جمعی و نوعی تعاون و همکاری بین اهالی محسوب می شود و کوچک و بزرگ همه با صفا و صمیمیت در کنار یکدیگر کار می کنند تا کارها خوب پیش برود و به نحو احسن به اتمام برسد .

فصل برداشت علوفه در روستا معمولا با رسیدن به اواخر فصل بهار و گرم شدن هوا، آغاز می شود و تا پایان آن ادامه دارد.

ابزار مورد نیاز برای برداشت علوفه به اصطلاح محلی(درگز، ،چکش و سندان ،سنگ درگز و…)به شمار می آیند.

پس از رسیدن ارتفاع علف به حداقل ۳۰ سانتی متر کشاورزان به وسیله ابزار درو علوفه یعنی همان درگز به برداشت و چیدن علف مشغول می شوند تا علوفه برای بسته بندی خشک شود.

بعد از گذشت مدتی میزان تیزی درگز بر اثر برداشت کاسته می شود که در این صورت فرد کشاورز برای تیز کردن مجدد ابزار درگز از چکش و سندان استفاده می کند،با کوبیدن چکش بروی درگز لبه درگز نازک شده و پس از سوهان زدن به آن تیزی خود را بدست می آورد..

پس از گذشت یک یا دو روز علف چیده شده خشک می شود وکشاورز برای بسته بندی یا به اصطلاح محلی (واشَه دَوِندی) آن کمر همت را می بندد.

روش برداشتی که بیان شد یکی از شیوه های برداشت محلی است که از دیرباز در بسیاری از روستاهای منطقه بخش شاهرود شهرستان خلخال رایج بوده است.

برداشت علوفه توسط کشاورزان از جمله کارهایی است که هم به نیروی کار وهم صرف زمان برای انجام آن نیازمند است.و امروزه با استفاده از دستگاههای برقی دروی علف کمی آسان شده است. اما شیوه سنتی آن همچنان پابرجا مانده است.