در این یادداشت آمده است: تکیه‌ی معاون‌الملک، نماد و هویت مردم کرمانشاه، فوق‌العاده زیبا و کم‌نظیر است، مشابه‌اش در سراسر دنیا وجود ندارد!
تکیه‌ی معاون‌الملک نماد و نشانه ارادت کرمانشاهیان به سید و سالار شهیدان است که از سه قسمت حسینیه، عباسیه و زینبیه تشکیل شده است.
تکیه سرگذشتی پرفراز و نشیب دارد، در جنبش مشروطه، تخریب و دوباره بازسازی شد.
در دهه ۵۰ شمسی رو به ویرانی نهاد و عده‌ای سودجو و فرصت‌طلب کاشی‌های آن را از کودکان به ثمن‌بخس می‌خریدند که تعداد زیادی از آن کاشی‌ها اکنون در سردر و یا داخل بعضی مغازه‌های کرمانشاه خودنمایی می‌کند و در تمام نیم قرن گذشته، این دزدی آشکار برای مردم کرمانشاه آزاردهنده بوده و بدتر اینکه نسبت به جمع‌آوری آنها هیچ اقدام حقوقی صورت نگرفته است.
علاوه بر برگشت‌ناپذیری کاشی‌های سرقت شده، تکیه، از نبود مراقبت علمی و اساسی رنج می‌برد.
بازسازی‌ها و نصب کاشی‌های افتاده به‌هیچ وجه براساس معماری اصیل به کار رفته صورت نگرفته و نمی‌گیرد، معماران اصلی تکیه، کاشی‌ها را با ‘گل میخ’ ثابت نگه داشته‌اند و امروز گاهی با گل یا گچ آنها را نصب می‌کنند و همچنان تکه تکه از کاشی‌ها غیب می‌شوند.
اما آسیبی که تکیه معاون‌الملک کرمانشاه، این نگین درخشان کاشی‌کاری را تهدید می‌کند، سست‌شدن ‘پی ‘ها و تهدید فروریزی است.
مکان جغرافیایی تکیه در کنار رودخانه قدیمی آبشوران و بر روی چندین چشمه بوده است و معماران این بنای کم‌نظیر قاجاری یعنی حسین نقاش تهرانی و سیدابوالقاسم مانی، در پی و فونداسیون مجموعه، زه‌کشی‌هایی برای جمع‌آوری آب‌های سطحی که زمستان‌ها بیشتر بوده، تعبیه می‌نمایند که آب چشمه‌ها و سیلاب‌ها را قبل از اینکه به پی ساختمان آسیبی برسانند جمع آاوری و به رودخانه آبشوران منتقل می‌کرده است.
اما با تغییرات بعدی که برای آن منطقه از شهر کرمانشاه به وجود آمد و رودخانه پرخاطره آبشوران به کانال انتقال فاضلاب تبدیل شد و در نهایت آبشوران را پوشاندند که مثلا مدیریت شهری را اعمال کرده باشند!
طی این فاجعه که علاوه بر اینکه کرمانشاه از رودخانه‌ای که از جنوبی‌ترین نقطه‌ی شهر تا مرکز شهر امتداد داشت، محروم کردند با بی‌دقتی و بی‌تدبیری کانال‌های جمع‌آوری آب‌های سطحی و سیلابی تکیه معاون هم مسدود شد!
از طرف دیگر یکی دو ملک جانبی تکیه هم تخریب شده و در ایام زمستان سبب تجمع آب پشت دیوارهای شرقی می‌شود و آن بخش را هم تهدید می‌کند.
در سال ۱۳۹۰ نقدحال، با انتشار مطلبی، آسیب‌های که تکیه معاون‌الملک را تهدید می‌کرد یادآوری کرد که مورد توجه و عنایت مدیران وقت قرار نگرفت.
در نهایت در سال ۹۳ به دعوت مدیرمسئول نقدحال، مهندس آزرمی معاونت سیاسی، امنیتی استانداری کرمانشاه به بازدید از تکیه اقدام کرد و با اصرار درب قفل شده‌ی حمام معاون را باز شد و پس از طی سربینه‌ی حمام که بعدها به گود زورخانه تبدیل شده بود و هنگام ورود به حمام گرم، مهندس آزرمی تا زانو در آب فرو رفت! تصور بر این بود که این اتفاق سبب توجه به تهدیدهای تکیه معاون می‌شود، اما نشد.
نقدحال در همان سال که برای اولین بار کرمانشاه در نمایشگاه بین‌المللی مطبوعات شرکت می‌کرد غرقه خود را با دکورهای تکیه معاون‌الملک طراحی کرد و انتظار می‌رفت که مدیران ارشد استان با دیدن این حرکت نشریه نقدحال، توجهی به اوضاع وخیم تکیه بشود که متاسفانه هیچ اتفاقی خوشایندی صورت نگرفت.
در نهایت هم ۲ بار دیگر به دعوت نقدحال، مدیران استانداری از تکیه‌ی معاون بازدید کردند و چهره‌های نگران آنها با دیدن اوضاع، منتج به جرقه‌ای برای رفع آسیب‌ها و تهدها نشد.
واقعیت این است که مدیران دولتی تاکنون نتوانسته‌اند چاره‌ای برای مشکلات تکیه تاریخی، فرهنگی معاون‌الملک که می‌تواند منبع درآمد‌زایی برای صنعت توریسم باشد، بیندیشند.
جالب است که اطراف تکیه را عمده فروشی‌های مواد غذایی محاصره کرده‌اند و همین یک نشانه کافی است که نشان دهد مدیران کرمانشاه از گذشته تا امروز با صنعت توریسم آشنا نبوده و نیستند.
علاوه بر اینکه بدیهی است مدیران کرمانشاه گزارشات متعددی از وضعیت تکیه معاون دریافت کرده باشند.
به هر تقدیر تاکنون هیچ نشانه‌ای دال بر توجه به نگهداری و تهدید نم و آب این مرکز نشده است.
از طرف دیگر بنیان‌های مردم نهاد کرمانشاه، قوی نیستند و توانایی هزینه در امور بر زمین مانده استان را ندارند و ذهن خیرین هم معطوف به فعالیت‌های روتین است و کمتر به وضعیت عمومی استان توجه می‌کنند، طبیعی است که در چنین شرایطی، ستون‌های بیرونی و مشرف به حیاط بخش زینبیه‌ی تکیه که زمستان‌ها تا کمر خیس می‌شود، دوام نیاورند و طی یک حادثه پیش‌بینی شده، کام مردم استان از ویرانی ‘تکیه’ تلخ شود.
وظیفه رسانه‌ها فقط اطلاع‌رسانی است و بارها در مورد تکیه معاون‌الملک هشدار داده شد و هیچ مدیری واکنش مثبت و کارآمدی نشان نداد.
به‌نظر می‌رسد ‘سمن’ها و گروه‌های مردم نهاد باسواد در حوزه‌ی میراث و گردشگری تشکیل و نسبت به سرنوشت آثار تاریخی و باستانی کرمانشاه، چاره‌اندیشی نمایند.
باور کنیم کرمانشاه شهر مادری‌مان نیازمند مراقبت است تا وطن بزرگ‌مان ایران، آباد و سربلند بماند.
مدیریت‌های پشت میز‌نشین نتوانسته‌اند چاره‌ای برای مشکلات شهر ارائه کنند و ممکن است دارایی‌های معنوی‌مان هم مثل آب، در معرض نیستی و نابودی قرار بگیرد.
۳۲۰۹/۸۰۶۶ دریافت کننده:عباداله آذرگون ** انتشاردهنده:علی مولوی
انتهای پیام /*