روستای فیروزه روستایی از توابع بخش مرکزی شهرستان بجنورد در استان خراسان شمالی ایران است. در این روستا مردم تات ساکنند که به زبان تاتی تکلم می‌کنند.
روستای فیروزه با قدمتی ۸۰۰ ساله یکی از روستاهای خراسان شمالی هست که در ۱۵ کیلومتری جنوب غربی شهر بجنورد قرار دارد.با ۷۰۰هکتار باغ گردو ی نژاد داراصیل وبهترین گردو از نظر طمع روغن دهی بالاقرار دارد.
این منطقه با مساحت حدود ۴۳۷۴٫۹ هکتار (۴۳٫۷۵ کیلومتر مربع)، در فاصله حدود ۱۶ کیلومتری جنوب شهر بجنورد، با ارتفاع حدود ۱۳۵۰ متر از سطح دریا قرار گرفته و دارای عرض جغرافیایی ۳۷ درجه و ۱۹ دقیقه تا ۳۷ درجه و ۲۳ دقیقه شمالی و طول جغرافیایی ۵۷ درجه و ۱۰ دقیقه تا ۵۷ درجه و ۱۷ دقیقه شرقی است.

روستای فیروزه از نظر توپوگرافی دارای موقعیت دره‌ای و به طور کلی در دامنه‌های شمالی مجموعه رشته کوه آلاداغ واقع شده است که در این بین قله‌هایی که دارای ارتفاع بیشتری نسبت به بقیه هستند، بیشتر جلب توجه می‌کنند. این منطقه در دامنه‌های شمالی کوه خرمن دره (با ارتفاع حدود ۱۹۳۰ متر)، دامنه‌های شرقی کوه گنگونه (با ارتفاع حدود ۱۸۵۱ متر) و دامنه‌های غربی کوه قاری (با ارتفاع حدود ۱۷۲۹ متر) واقع شده است.

از سمت شمال با اراضی روستاهای کچرانلو و ارک و از سمت شمال شرقی با اراضی روستای قره باشلو محدود است. باغات منطقه در دره موسوم به دره فیروزه در بخش شمالی، غربی و جنوب غربی روستای فیروزه قرار دارند.

راه دسترسی به منطقه در حال حاضر شوسه، و انتهای آن تقریباً بسته و صعب العبور است. رودخانهٔ دائمی فیروزه – گریوان در سمت غرب روستا جریان دارد که سرچشمه آن ارتفاعات جنوبی روستا یعنی کوه گازه و دامنه‌های شمالی کوه سالوک است.

کی از مهم‌ترین و زیباترین مناطقی که در قرارداد آخال به روسیه واگذار شد روستای زیبا و خوش آب و هوای فیروزه بود. بعد از انقلاب کمونیستی اکتبر ۱۹۱۷ دولتمردان جدید روسیه چون در جستجوی هویت و آبروی بین‌المللی بودند و حال و هوای آرمان خواهانه داشتند قراردادهای ستمگرانه روسیه تزاری با ایران را لغو کردند و در سال ۱۲۹۹ هجری شمسی برابر با ۱۹۲۱ میلادی عهد نامه‌ای بین ایران و شوروی به نام عهدنامه مودت و دوستی ایران و شورودی به امضاء رسید. در این عهد نامه آمده بود که چون روسیه تمایل دارد که حق حاکمیت ایران حفظ شود تمام قراردادها و معاهداتی که دولت تزاری روسیه با ایران منعقد کرده و حق ملت ایران را ضایع کرده لغو می‌کند. یکی از بندهای این عهدنامه این بود که برای تعیین نوار مرزی نتیجه کمیسیون سرحدی سال ۱۸۸۱ را مبنا قرار بدهد و بپذیرد. دولت روسیه همچنین پذیرفت که از بهره‌برداری از جزایر عاشورا ده و جزیره‌های دیگری که در کرانه‌های ولایات استرآباد ایران واقع شده چشم پوشی کند و قریه فیروزه را با زمین‌های نزدیک به آن که برابر قرارداد سال ۱۸۹۳ به روسیه انتقال داده شده بود به ایران بازگرداند که متأسفانه این مهم هیچ‌گاه عملی نشد و دولت روسیه از انجام آن سرباز زد.