هر چند در بسیاری از کشورها، قوانین سختی در مورد سلامت، امنیت و بیمه افراد برای تحت فشار گذاشتن برگزارکنندگان این گشت‌ها ایجاد شده، با این وجود قوانین نسبتا کمی برای این نوع از سفرها به‌طور مستقیم وضع شده است. بنابراین توسعه کانو و کایاک‌سواری بستگی زیاد به سلیقه و مهارت‌های خلاقانه تورگردانان کوچک دارد. علاوه بر این، واضح است که کانو و کایاک‌سواری با عناصر سازنده سفر کم‌شتاب همسان است و ظرفیت بالایی نیز برای توسعه بیشتر این فعالیت‌ها در بسیاری از فضاهای اطراف سواحل، مسیرهای آبی و آب‌های درون‌مرزی مختلف وجود دارد. به این منظور در این مناطق محل‌های مناسبی تعبیه شده‌اند که دسترسی به دیگر وسایل نقلیه سفر کم‌شتاب نیز در آنها دیده شده است. دولت‌ها می‌توانند روی کانو و کایاک‌سواری به‌عنوان فعالیت‌های گردشگری با میزان آلودگی ناچیز سرمایه‌گذاری کنند. چنین راهبردی موجب توسعه یک محصول گردشگری خواهد شد که می‌توان با انجام آن در حین پرورش مهارت‌های فردی، با محیط طبیعی نیز به خوبی ارتباط برقرار کرد. در اقصی نقاط جهان مانند اسکاتلند، عمان، فیجی، استرالیا و بریتیش کلمبیا می‌توان به گشت‌های کایاک‌سواری در دریا رفت. این سفرها یا به‌صورت مستقل به دست خود مسافران و با تجهیزات شخصی آنها ترتیب داده می‌شوند یا در غیر این صورت این امکان برای گردشگران وجود دارد که به یک گشت برنامه‌ریزی شده چند ساعته تا چند روزه بپیوندند. برخی گشت‌ها اصولا سفرهای کوتاهی هستند و ممکن است فقط شامل جمع‌آوری اطلاعات علمی شوند. اطلاعات رسمی بسیار ناچیزی درباره کایاک‌سواری در دریا در دسترس است. اطلاعات موجود برآوردهایی از ارقام را نشان می‌دهد، اما فقط شواهد غیرمکتوب و شفاهی درباره چگونگی دسترسی کایاک‌سواران به مقصدهای برگزاری این گشت‌ها وجود دارند. روند به‌کارگیری وسایل نقلیه نشان می‌دهد که عموم مردم در مسافت‌های طولانی‌تر به استفاده از خودرو و هواپیما تمایل دارند.
روند استقبال از گشت‌های کایاک سواری
در اطراف جزایر و سواحل وسیع بریتیش کلمبیا، موقعیت‌هایی برای کایاک‌سواری در دریا ایجاد شده است.این گشت‌ها غالبا با گشت‌هایی ترکیب می‌شوند که امکان تماشای حیات وحش را برای مسافران فراهم ساخته‌اند.این گشت‌ها با عنوان سفرهای ارکا (کایاک سواری در دریا در کنار نهنگ‌های قاتل) و به‌طور کلی‌تر گشت «تماشای وال‌ها» به فروش می‌رسند. تعداد ساکنان بریتیش کلمبیا که در این گشت‌ها شرکت کرده بودند، بین سال‌های ۱۹۹۱ تا ۱۹۹۵ از ۳ درصد به ۷ درصد افزایش یافت و تخمین تعداد شرکت‌کنندگان سالانه از ۱۹۹۵ رشدی ۲۰ درصدی بود. در ازای تعداد کل ۱۴۰ هزار روزهای کاری در سال ۱۹۹۶، حدود ۳۰ هزار کایاک‌سوار، حداقل یک شب را در ساحل سپری کرده بودند. در سال ۱۹۹۶، جزایر گلف با ۷۴۳۰ کایاک‌سوار به‌عنوان محبوب‌ترین منطقه ثبت شد.مناطق محبوب دیگر شامل تنگه جان استون، جزایر بروکن، تنگه کلایوت، تنگه تونکا و مجمع‌الجزایر براوتون هر یک در سال ۱۹۹۶ بین ۱۰۰۰ تا ۳۵۰۰ کایاک‌سوار را جذب کرده بودند.در سال ۲۰۰۰، حداکثر ۲۵۰ شرکت عرضه‌کننده تجهیزات کایاک‌سواری مشغول به کار بوده‌اند که بیشتر آنها را تورگردانان جزئی تشکیل می‌دادند و در این بین فقط ۳۰ تا ۴۰ شرکت بزرگ، خدمات گسترده‌ای مانند اجاره کایاک، آموزش کایاک‌سواری، بسته‌های سفر و فروش تجهیزات کایاک‌سواری را ارائه می‌کردند.فقط حدود ۱۰ تا ۱۲ درصد از سفرهای همراه با اقامت شبانه از سوی یک راهنمای تور برگزار شده و باقی سفرها را خود مسافران یا گروه‌های مختلف ترتیب داده بودند.
اکنون توجه خاصی نسبت به تاثیرات جهانی گسترده‌تر ناشی از سفر برای دسترسی به مکان‌های برگزاری گشت‌های کایاک‌سواری شده است. البته حدود ۵۰ درصد از کایاک‌سواران تجهیزات لازم برای این فعالیت را در مقصد اجاره می‌کنند که این امر نیاز به سفر با خودرو به منظور حمل کایاک‌های مسافران به این مناطق را به حداقل می‌رساند. کایاک‌سواری در دریا با در نظر گرفتن دیدگاهی کلی‌تر نسبت به گردشگری پایدار، فرصت‌هایی را برای توسعه میراث فرهنگی فراهم کرده است. گشت‌های کایاک‌سواری در بریتیش کلمبیا برای گردشگرانی که به دنبال کسب تجربه‌های سفر در مقصد هستند، فرصت‌های بسیاری فراهم ساخته است.
در این منطقه، سفرها با آهنگی آهسته صورت می‌گیرند و چندین مقصد مختلف را در خود جای می‌دهند. کایاک‌سواران به‌عنوان مسافرانی فعال با دخالت فیزیکی پرشور خود چه در انجام فعالیت‌ها و چه برای برقراری ارتباط با محیط‌زیست و در خلق تجربه سفر همکاری دارند. آنان با همراهان خود در این سفر ماجراجویانه به‌خوبی ارتباط برقرار می‌کنند. حتی ممکن است در این حین دوستی‌هایی نیز شکل بگیرد. ارتباط بین مسافران این گشت‌ها و حیات وحشی که از آن دیدن می‌کنند، به احتمال زیاد نگرانی‌هایی را نیز نسبت به محیط‌زیست ایجاد می‌کند. به این ترتیب، صنعت گردشگری با توسعه سفر کم‌شتاب بر مبنای کایاک و افزایش سفرهای کایاک‌سواری می‌تواند موفق به ایجاد این احساس نگرانی شود و افراد را با اهمیت محیط‌زیست آشنا کند. بنابراین کایاک‌سواری در دریا عناصر سازنده سفر کم‌شتاب را در بر می‌گیرد و می‌توان آن را در دیگر مناطق نیز ایجاد و توسعه بخشید.
منبع: کتاب «سفر و گردشگری کم‌شتاب»