میرروح الله محمدی روز پنجشنبه گفت: گمانه زنی برای تعیین عرصه و حریم محوطه باستانی برزند قالاسی شهرستان گرمی مغان از مدت ها پیش آغاز شده و تاکنون آثاری از دوره مفرغ تا قاجار از این منطقه به دست آمده است.
به‌گزارش ایرنا از روابط عمومی میراث فرهنگی اردبیل ، وی از دیگر اهداف این طرح را شناخت ویژگی ها و جایگاه شهر تاریخی برزند در مطالعات باستان شناسی منطقه مغان و روابط فرهنگی مابین قفقاز و شمال غرب ایران دانست.
او افزود: از زمان شروع کاوش تاکنون هشت گمانه در خارج از ارگ برزند برای تعیین عرصه و حریم ایجاد و آثاری از دوره مفرغ تا قاجار شناسایی شده است.
به گفته این باستان شناس ، قلعه شهر باستانی برزند دارای ارگی با حصار مستطیل شکل به ابعاد ۲۵۰ در ۱۹۰ متر است، این شهر بر اساس داده های سفالی از اوایل اسلام تا دوره ایلخانی پابرجا بوده است.
او اظهار کرد: بر اساس مطالعات داده های سطحی الارضی توسط هیات کاوش ، شهر برزند حداقل دارای سه گورستان در دوران سده های اولیه اسلامی و سلجوقی و ایلخانی تا قاجار بوده است.»
محمدی گفت: وجود اوجاق معروف به امامزاده سید محمدبن محمد حنفیه در خارج حصار مجموعه با سردابه ای شش ضلعی به آثار دوره ایلخانی شباهت دارد.
مجوز گمانه زنی برای تعیین عرصه و حریم محوطه باستانی برزند قالاسی توسط ریاست پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری صادر شده است.
شهرستان گرمی مغان در شمال اردبیل واقع شده و یادگار ایران باستان و بجای مانده از دوران کهن تیموری و اشکانی است که میراث فرهنگی نقش بسته در لابلای صفحات سرگذشتش اهمیت تاریخی این منطقه را فریاد می زند.
بر اساس اعلام اداره کل میراث فرهنگی ، صنایع دستی و گردشگری استان اردبیل ، گرمی با ثبت بیش از ۲۲۰ اثر بیشترین آثار تاریخی ثبت شده در استان را دارد.
به گفته کارشناسان ، آثار تاریخی گرمی بیشتر در درون تپه ها و قلعه های باستانی در خاک مدفون بوده و این ویژگی در پاسداری از میراث فرهنگی این منطقه در رهگذر زمان نقش مهمی ایفا کرده است.
قلعه های تاریخی آنزر ، یئل سویی و برزند در بخش انگوت ، تپه های باستانی آغامعلی در بخش مرکزی ، تپه سلاله در روستای سلاله و خرمن تپه سی در روستای شیخ لر بخش موران و شاه تپه سی که محل تاجگذاری نادر شاه افشار بوده از تاریخ پرفراز و نشیب و قابل تامل گرمی حکایت دارد.
از دیگر جاذبه های تاریخی گرمی قبور خمره ای و صندوقی شکل روی تپه های طبیعی کوچک در بخش موران است که در بین مردم به نام (دوه بوینی) یعنی گردن شتر شهرت دارد.
سیدمحمد ابراهیمی در کتاب پژوهشی در جغرافیای مغان از بررسی های ژاک مورگان باستان شناس فرانسوی در سال ۱۹۰۱ میلادی در گرمی خبر داده و نوشته است: این باستان شناس اشیای بدست آمده از قبور تاریخی گرمی را از ۲۱۰۰ تا ابتدای هزاره اول قبل از میلاد تاریخ گذاری کرده است.
به عقیده صاحبنظران یافته شدن نخستین پارچه بازمینه شطرنجی و نشان خورشید در روستای سلاله بخش موران که در موزه ملی ایران نگهداری می شود ، آثار ویران شده یک شهر در اطراف روستای شکراب در زمین های معروف به شت و قبر هایی احاطه شده از سنگ در بالای کوه صلوات از صفحات کتیبه ضخیم تاریخ گرمی است که حیرت هر بیننده ای را برمی انگیزد.
گفته می شود سنگ قبرهای تاریخی گورستان حفاظت شده روستای آلیله بخش مرکزی گرمی با نقوش هندسی دوره اسلامی مربوط به تیموریان بوده و قدمت این سنگ ها به ۷۵۰ سال پیش برمی گردد.
بر اساس تحقیقات باستان شناسان، شهر گرمی در قدیم الایام یکی از مراکز عمده استقرار اشکانیان بوده و آثاری از دوره اشکانی در روستاهای رمضانلو ، دریامان و پرمهر این شهرستان کشف شده است.
خبرنگار: گیتی طالبی ** انتشار دهنده:سیفعلی موسی زاده
۶۰۱۸/۶۰۱۶
انتهای پیام /*