یکی از آثار چالب دوره سلجوقی در اصفهان، مناره چهل دختر است که با تزیینات آجری و کتیبه های کوفی آراسته شده است. این مناره را “ابوالفتح نُحوجی” در سال ۵۰۱ هجری قمری بنا کرده است. نهوج از توابع اردستان و سال ۵۰۱ مقارن با سومین سال پادشاهی سلطان محمد بن ملکشاه سلجوقی است که در آن زمان، اصفهان پایتخت سلسله سلجوقی بوده است.
این مناره که به اعتقاد برخی مورخین، پنجمین مناره قدیمی ایران است، در منطقه کلیمیان اصفهان واقع شده است. همچنین این مناره در محله جوبار اصفهان قرار دارد.
این مناره رفیع که از آجر ساخته شده میله ای مدور به ارتفاع ۲۴ متر است که با پایه جمعاً ۲۹ متر ارتفاع دارد. اولین کتیبه که به خط کوفی است شامل آیات ۲، ۳ و ۴ از سوره طه است. کتیبه دیگر که به خط نسخ است، شامل عبارات مذهبی است که قسمت هائی از آن محو شده است. سومین قسمت که به خط کوفی است تاریخ ۵۰۱ هجری را برخود دارد. اکثر پژوهشگران ارزش اصلی کتیبه‌های این‌مناره را در خط نسخ آن می دانند چرا که این ویژگی منار چهل دختران را منحصر بفرد کرده است.
