برای نورپردازی موزه ها، توجه به ماهیت خاص نورها و اثرات مفید و مخرّب آنها، ملاک طراحی است، چرا که هدف از ایجاد موزه ها، تلاش برای آموزش همگانی و حفاظت از مواریث فرهنگی و تاریخی است. لذا فرایند طراحی نور موزه ها از حساسیت فوق العاده ای برخوردار خواهد بود.

مبحث نورپردازی یکی از گسترده ترین و جذاب ترین بخش های هر طراحی میباشد. در علوم جدید، نورپردازی های مدرن در رقابت با سایر فاکتورهای معماری وارد عمل شده و بسیاری از اهداف خاص را دنبال و به سرانجام می رساند. نورپردازی در فضاهای مختلف دارای استانداردهای اختصاصی است و بالتبع در فضاهایی که از جنبه های مختلف اهمیت ویژه ای دارند، از سختگیری های بیشتری برخوردار است.

بسط موضوع نورپردازی نیازمند بحث های مفصل و تخصصی است، لکن در اینجا و در چند پاراگراف تلاش میگردد جوهرۀ اصلی نورپردازی استاندارد موزه ای مطرح و موارد خاصی از آن مورد عنایت قرار گیرد.

به طور کلی نورها شامل دو دسته پرتو هستند که هرکدام می توانند درمواردی مفید و در مواردی مضر باشند. این دوسته عبارتند از: تششعات ماوراء بنفش (UV) و تششعات اینفرارد(IR). ممکن است به طور موردی و گذرا در خصوص این تششعات شنیده باشیم و مطالبی بدانیم. لکن نکات مهمی که در مورد این تششعات موجود در نورها وجود دارد، در خصوص موزه ها اندکی پیچیده تر و تخصصی ترند.

در هر موزه بنا به نوع کاربری موزه، اشیا موجود در آن، قدمت تاریخی اشیا، ارزش ریالی آنها، میزان نور طبیعی موجوددر موزه، مقدار نو کنترل نشدۀ موجود در موزه (نظیر نور برخی از تجهیزات خاص موزه ای)، میزان جلب توجه مورد نیاز برای هر کدام از اشیا بنا به نظر متولی موزه، و نیز میزان اعتبار در نظر گرفته شده برای تجهیزات نورپردازی در موزه، روش ها و انواع مختلفی از نورپردازی قابل طراحی و اجراست. باید در نظر داشت که دامنۀ نورپردازی و به خصوص نورپردازی های تخصصی در موزه ها، بی نهایت باز است که صرفاً دقت و تخصص نورپرداز در انتخاب صحیح و اجرای اصولی آن خواهد توانست هم از جهت اصول حفاظتی و مرمتی، هم از جهت اصول زیبایی شناسی و هم از لحاظ هزینه های اجرایی به کمک موزه آمده و اهداف آن را به منثۀ ظهور بکشاند.

منبع : سایت اوشیدر

اضافه به لیست علاقمندی ها