صدیقه رضوانی نیا

آغاز بهار در روستای کوه سخت نیشابور بودیم که بعد مدت ها دوباره نان محلی دیدم.

به گزارش“توریسم آنلاین” زنی روستایی در یک روز ابری بارانی در آن روستای کوهستانی پای تنور نشسته بود و نان می پخت.

زنی حدودا ۵۰ ساله که می گفت هر چند روز یک بار برای همسر و بچه هایش نان محلی می پزد و با وجود این که روستا نانوایی هم دارد ولی آنها به نان محلی عادت کرده اند و غیر آن معده شان را اذیت می کند.

خانه او بزرگ بود در دل یک باغ سیب.در گوشه ای از این باغ بزرگ تنور پخت نان را ساخته بودند.او اول با چوب خشک، در تنور آتش را شعله ور کرد و بعد که تنور داغ شد چانه های نان را باز می کرد و بعد به دیواره های تنور می چسباند.

بوی مست کننده ای دارد نان محلی و از چند متری تنور هم که رد شود آن بو به مشامش می رسد.

زن روستایی حدود دو ساعت در آن هوای ابری با زحمت فراوان اما با علاقه نان پخت و من لذت بردم و عکاسی کردم….

+ ۰ – ۰