به گزارش ایسنا، به نقل از شبکه خبری الجزیره، عامر البلوشی، در کنار چهار قربانی شکنجه‌های گوآنتانامو است که پیش از آنکه به این بازداشتگاه منتقل شود سه و سال نیم در سلول‌های مخوف “سیا” زندانی بود. از آن زمان، او و سایر هم سلولی‌هایش مدت‌ها ساکت نگه داشته شدند چون آمریکا نمی‌خواهد آنها درباره آنکه مورد شکنجه قرار گرفتند حرفی به میان بیاورند.

تمامی حرف‌هایی که میان زندانی و وکلایش زده شده همگی محرمانه هستند و تمامی یادداشت‌ها پیش از آنکه منتشر شود به اداره سانسور پنتاگون ارائه شده است.

اگرچه شفاف سازی درباره اوضاع گوآنتانامو همیشه خواسته اکثریت زندانیان بوده اما باز هم دولت آمریکا تلاش می‌کند تا از افشای موارد محرمانه مربوط به شکنجه‌های زندانیان امتناع کند.

نامه عامر البلوشی به خوآن مندز، گزارشگر ویژه سازمان ملل در امور شکنجه مربوط به ۱۱ آوریل ۲۰۱۶ است و اخیرا افشا شده است.

او در این نامه نوشته که شکنجه‌های اعمال شده روی او شامل غرق مصنوعی و بیداری‌های اجباری بوده و باعث آسیب‌های مغزی شدید و اضطراب شدید و استرس شده است و نمی‌تواند کارهای روزانه خود را انجام دهد.

وی در ادامه نامه خود نوشته است، اگرچه دولت آمریکا تایید کرده که مرا شکنجه کرده است اما اولویت آنها مخفی کردن این مساله است و آنها درباره جزئیات آنچه که برای من اتفاق افتاده، حرفی نخواهند زد. اگر حرفی درباره شکنجه زده نشود پزشکان هم نمی‌توانند کاری انجام دهند. در اکثر موارد آنها فقط می‌توانند برای اعصاب، دردها و مشکلات خواب من قرص تجویز کنند. هیچ درمانی برای روان من وجود ندارد.

این بازداشتی گوآنتانامو همچنین به مساله انزوایش اشاره کرد و گفت: این مساله می‌تواند نوعی از شکنجه باشد.

او در ادامه نامه خود آورده است: برای ۱۰ سال در سلول انفرادی گوآنتانامو بودم. تنها راه ارتباطی من با بیرون از بازداشتگاه دیدار با تیم حقوقی است. من بر این باورم که شکنجه من در گوآنتانامو ادامه می‌یابد و سلامت روحی و جسمی من رو به وخامت است.

منبع: ایسنا