تفکر احیا، تفکری ارزشمند در حفاظت از داشته‌ها و دارایی‌های فرهنگی و تاریخی در عین بهره‌مندی از آنها و حضور جدی آنها در جریان دوباره زندگی است. مطالعه و تامل در امکانات و فرصت‌هایی که این تفکر در اختیار می‌گذارد، آن را از حفاظت صرف ابنیه به عاملی در ایجاد حرکتی فرهنگی تبدیل می‌کند؛ برای صیانت از نظامی که این ابنیه از درون آن حلول کرده است. اما فعلیت یافتن این قابلیت و نیفتادن در ورطه انحرافات هم نیازمند شناخت و بینشی عمیق در حوزه نظام زندگی گذشته و مولفه‌های آن و هم مستلزم فهم درست مفهوم احیا و پرهیز از برداشت‌های سریع و سطحی از آن است.
روزنامه دنیای اقتصاد – اخبار بخش گردشگری